Rozdział 16

Następnego dnia obudziłam się dość późno.Moje nowe łózko było zdecydowanie za wygodne jak dla takiego lenia jak ja.Przebrałam się w spodnie dresowe i t-shirt oraz wykonałam poranną toaletę.Potem zeszłam na dół na śniadanie.W kuchni ,w której rozbrzmiewał dźwięk radia ciocia Amy przygotowywała śniadanie.

-O dzień dobry , jak się spało?-zapytała.

-Wspaniale , po prostu uwielbiam to łóżko.-podeszłam do niej ,oparłam łokieć o kuchenny blat i patrzyłam jak rozbija kolejne jajka ,które potem lądują na patelni.-A pokój już mówiłam ,że jest świetny ale powiem to jeszcze raz.Dziękuje ciociu ,że tak wszystko dla mnie przygotowałaś.

-Nie ma za co.W końcu widzę swoją ulubioną siostrzenicę kilka razy w roku ,więc co jak co ,ale pokój u mnie w domu musi mieć wypasiony.-posłała mi ciepły uśmiech.

-O tak , jest bardzo wypasiony.

-Jest wujek Ryan?-zmieniłam temat-Chciałam z nim pogadać o tej nowej pracy dla mnie.

-Pojechał do firmy ale powinien za godzinę wrócić.-odpowiedziała i położyła przede mną talerz z gotową jajecznicą.

-Smacznego.-odparła z uśmiechem.

Usiadłam przy stole i zaczęłam pochłaniać śniadanie.Potem wyszłam do ogrodu ,który wcale nie przypominał typowego ogrodu typowego domu w Vegas.Był wręcz angielski ,wzdłuż ogrodzenia rosły metrowe cyprysy ,a z przodu od strony wejścia znajdowała się kolorowa grządka róż i krzewów.Natomiast przy bocznym wejściu domu obok kilku zraszaczy znajdował się stojący hamak ,który aż zapraszał mnie do siebie.I tak też zrobiłam.Kolejną godzinę spędziłam lekko kołysając się na hamaku przy okazji łapiąc przyjemne promienie słońca.Czułam się jak bym byłą na wakacjach , beztroskie lenistwo i dodatkowo słoneczna pogoda.W Gloucester już pewnie wszyscy kupują zimowe kurtki ,a ja mam lato. Zamknęłam czy i uśmiechnęłam się sam do siebie zadowolona z tego.W pewnej chwili poczułam jak hamak gwałtownie przesuwa się w lewno.Otworzyłam oczy i w tym samym momencie wylądowałam na ziemi.

-Ej!Wujku!-zobaczyłam stojącego nade mną Ryana z uśmiechem na twarzy.

-Stawaj pokrako.-podał mi rękę.-A tak właściwie to nie powinnaś do mnie mówić per wujku. Chyba nie jestem jakimś starym zgredem , co?

-No nie.-odparłam zaskoczona odgarniając włosy które opadły mi na twarz.-Ale …-zaczęłam.

-Żadnego ale ,Ap.Ja mówię do ciebie po imieniu ,a ty się bawisz w jakiś wujków.

-Jasne ,jak chcesz.-zatkało mnie.-Już wiedzę minę mamy jak mówi „przecież to nie zgodne z zasadami”-dodałam na co parsknęliśmy śmiechem.

-Aaa.Byłbym zapomniał ,dziś muszę cię przyprowadzić do „The Mirage”.Tego hotelu ,w którym będziesz pracować.-sprecyzował.

-Już? To znaczy kiedy?

-Jesteś umówiona na 14.00.To znaczy ja cię tak umówiłem.Mam nadzieje ,że ci odpowiada?

-Tak ,jasne.To będzie rozmowa kwalifikacyjna jak mniemam?

-Poniekąd. Laura wysłała mi wcześniej wszystkie dokumenty i różne takie ,tak że właściciel wszystko ma tylko chce się z tobą spotkać  osobiście i wszystko obgadać.

-Ale to ,że mnie przyjmie jest pewne?

-Tak –powiedział pewnie ,ale zaraz potem dodał - to znaczy niemalże pewne.Ale nie martw się ,zrobiłem ci małą reklamę.-dostałam sójkę w bok.-Będzie dobrze.

-Oby.-odparłam tylko.

Zaczęłam się denerwować.To miała być jak by nie patrzeć moja pierwsza rozmowa o pracę.Dokładnie za 4 godziny.Normalnie pewnie wziął by mnie stres już tydzień przed , ćwiczyłabym przed lustrem moje mowy , dostawała rady od wszystkich.No cóż.Musze dać radę.Mimo zapewnień Ryana jednak mogę wszystko zepsuć i nie dostać tej pracy.Tak mi się wydaje.W końcu dobre pierwsze wrażenie jest najważniejsze ,a ja nie jestem w tym za dobra.Ze ciśniętym żołądkiem udałam się z powrotem do domu ,a konkretnie na piętro ,do mojego pokoju.Zaczęłam wygrzebywać z szafy jakieś ubrania ,w końcu nie mogę iść tam w byle czym.Kompletnie ogarnęły mną nerwy i ręce zaczęły mi się trząść.To przecież nie było nic strasznego ,każdy to przechodzi ,ludzie po kilka naście razy zmieniają pracę i przechodzą mnóstwo rozmów kwalifikacyjnych.Próbowałam się tymi myśłami jakoś wesprzeć na duchu.Jak zawsze stresowałam się byle czym.Panie i panowie ,tylko April tak potrafi!W końcu wybrałam odpowiedni zestaw.Potem nie wiedziałam co ze sobą zrobić ,błądziłam po pokoju.Nagle mój telefon zaczął dzwonić ,dosłownie rzuciłam się na niego.Na wyświetlaczu ku mojej radości widniało imię Kat.

-Halo ,halo ,odbór!-usłyszałam jej rozentuzjazmowany głos.

-Halo ,halo tu April odbiór!

-Tu Katerine odbiór!Jak sobie żyjesz w Vegas?

-Nie narzekam jak na razie.Jest świetnie.Pogoda ,miasto , mój nowy dom ,wszystko jest świetne.

-Kurde ,chyba tam do ciebie wpadnę.

-Ok ,mogłabyś iść za mnie na rozmowę w sprawie pracy.

-Co?! Jak to?

-No tak to.Zostały –spojrzałam na okrągły stojący zegarek na szafce nocnej.-3 godziny.

-Spoko ,wyrobie się.Podeślij mi jakiś odrzutowiec.-roześmiała się.

-Oj Kat.-westchnęłam rozbawiona.-Denerwuje się.Dobrze ,że dzwonisz to mi pomoże.-uśmiechnęłam się do siebie.Rozmowy z Kat zawsze mi pomagały ,potrafiła mnie podnieść na duchu i sprawić że cały stres i nerwy miną.

-No widzisz!Powinni mnie opatentować i sprzedawać w aptekach na receptę.-uśmiechy zapewne nie schodziły z naszych twarzy.

-Jasne.-parsknęłam.-A co u ciebie?

-Ja też podjęłam działania w podobnym kierunku co ty.

-O!-zdziwiłam sie-Iii?

-I na razie nic.

-Wymagająca jesteś?

-Tak.Szkoda ,że nie ma zawodu –chwila myślenia.- na przykład … w testowaniu czekolady , no wiesz!-teraz to już dałam w śmiech.

-Kat…- westchnęłam- W takim razie ja bym mogła być testerem łózek w Ikei!

-O tak , też niezłe!

-A jak u was pogoda?-błyskawicznie zmieniłam temat.

-Daj spokój.Nie da się na dwór wyjść , bo ciągle pada.Jak będzie tak jeszcze tydzień to zaleje tą naszą dziurę.

-A u mnie ani kropli deszczu.

-A idź.-wyburknęła.-Jutro muszę skompletować garderobę na zimę.-zrzednął jej humor ,a ja dałam w śmiech.-Co się cieszysz?

-A nic , nic.Kat , muszę kończyć.

-Jasne.Wysyłam ci kopniaka w tyłek na szczęście.

-Ała!-krzyknęłam na co znowu się roześmiała.

-To pa.

-No żegnaj ,żeganaj.

Rozłączyłam się  i klapnęłam na łóżku.Nie miałam nic do roboty ,wiec udałam się na dół ,gdzie zastałam Amy oglądającą jakąś nudna telewizję śniadaniową.Postanowiłam się do niej przyłączyć.Następne dwie godziny wlepiałam wzrok w ekran i prowadziłam miłe konwersacje z ciotką.Jednak czas leciał i z każdą minuta byłam bliżej do mojej rozmowy.Najwyższy czas ,aby zacząć się przygotowywać.Zabarykadowałam się w łazience i wzięłam prysznic.Potem zajęłam się lekkim makijażem.Włosy rozpuściłam ,na moje ramiona spadały niedbałe fale.Następnie przebrałam się w wcześniej przygotowany zestaw i gotowa zeszłam na parter.

-Jestem gotowa.-ogłosiłam donośnym głosem schodząc z ostatniego drewnianego stopnia.Weszłam do salonu , skąd zobaczyłam pichcącą w kuchni obiad Amy i Ryana ,który podjadał coś z jednego z garnków.Oboje podnieśli wzrok ,gdy usłyszeli moje kroki.

 -Jaka elegancka!-zachwycała się moja ciotka na co tylko lekko się zarumieniłam ,bo szczerze powiedziawszy rzadko można było mnie zobaczyć w spódnicy.

-No no.Nawet nie będziesz musiała nic mówić ,Ap!Wystarczy ,że wejdziesz i masz tą pracę w kieszeni.

-Taaa jasne.-nie wiedziałam ,czy naprawdę wyglądałam ładnie ,czy raczej widzieli jak bardzo jestem zestresowana i dlatego chcieli jakoś dodać mi pewności siebie.

-No to zbieramy się.Mamy pół godziny ,a ja powiedziałem właścicielowi ,że jesteś wybitnie punktualna.-na końcu wypowiedzi sie wyszczerzył.

-Co?!Ja punktualna?Dobre sobie.-" już nie żyje"pozmyślałam.

-Oj tam... nauczysz się.-powiedział pewnie po czym poklepał mnie po ramieniu.

-Powodzenia.- podeszła do mnie Amy i zrobiła to samo.-Dasz rade.Pamiętaj ,stres to twój najwiekszy wróg.

-Zapamiętam.-uśmiechnęłam się lekko.

-April!-zawołał.

-Już idę.-zrobiłam przerażoną minę na co Amy się roześmiała.Wyszłam z kuchni na korytarz i opuściłam dom.Przed bramą wjazdową czekał na mnie już znajomy mi samochód.Wsiadłam i ruszyliśmy.Stres trochę minął ,gdy zaczęłam przez szybę samochodu oglądać tętniące życiem ulice Vegas.Jenak im byliśmy bliżej celu znowu do mnie wrócił.Zaczęłam układać w głowie jakieś formułki i co powiem ,aby nie wypaść źle.Tak minęła mi cała droga ,aż w końcu dotarliśmy na miejsce.Wujek zaparkował samochód ,a przed moimi oczami stanął ogrooooomny budynek.

-Co? -wymsknęło mi się.Ja?Tu?Że niby w tym hotelu?Niemożliwe.Widząc moja zaskoczona minę i oczy w kształcie piłeczek pingpongowych mój kierowca parsknął śmiechem.

-Jesteśmy na miejscu ,proszę wysiadać.-odparł rozbawiony.

-Ale .... ja nie dam rady.On jest wielki!

-Uwierz mi ,widziałem większe.Ten ma 4 gwiazdki.-chyba zupełnie nie robiło to na nim wrażenia.

-4 gwiazdki.-powtórzyłam głucho dalej przyglądając się budynkowi w kształcie stojącej ,otwartej książki.W końcu ,gdy moja szczęka wróciła z podłogi na swoje miejsce , wysiadłam z samochodu.Udaliśmy się do wejścia ,a ja odruchowo przystanęłam i spojrzałam w górę.Mówiąc nieme "Wow!".

-Panie przodem.-wyciągnął rękę w zapraszającym gestem Ryan.

------------------------------------------------------------------------------------------

Joł joł!

Ale się wkurzyłam! dfjgnfjhfhgyju .No tak głupia ja ,która przycisła cos przypadkowo i skasował jej sie cały rozdział a potem musiała go pisać od nowa.-,- ale jest przynajmniej.

Podoba się?Może być?Prosze opinie wyrazić w komentarzach.

Wróciłam już sb z holiday i musze przyznać ,że dało mi to i to dużo.Relaks na plaży sprzyja wenie.;) nabrałam pare nowych pomysłów na przyszłe rozdziały.Jest dobrze ^^

Udało mi sie na urlopiku przeczytać "Joyland" i musze przyznać ,że ta książka jest genialna!Polecam ;)

"uwaga !audycja zawiera lokowanie produktu" xd

No to ja się już nie rozpisuje tylko zmykam na obiadek.Adijos bejbusos! ;) ;*