niedziela, 1 czerwca 2014

Hej wam mam wiadomości...

Elo elo 320 !

Oezu.Porażka. Wiem wiem takie powitanie bardzo w moim stylu , bardzo.
A tak na serio to ogromnie mi przykro i czuje że zawiodłam Was i siebie.A więc już dość , tak zdecydowałam.Chciałam zaczekać te dwa tygodnie od  oznajmienia przez ze mnie tu wiadomości o tym że jestem właśnie w trakcie podejmowania decyzji co z moim opowiadaniem.I nic.Wywnioskowałam że to koniec , nie chciałam sie zmuszać do tego aby przysiąść i przez pół godziny wymyślać 2 zdania.To odeszło , mój zapał , pomysły niestety ale czuje że to definitywny koniec.Wiecie co mam na myśli tłumacząc się skąd moja decyzja.

A teraz chciałam Wam przeogromnie podziękować za to byłyście ,czytałyście , komentowałyście i przeżywałyście bo było to niesamowite czytając Wasza komentarze oraz patrząc na liczbę wyświetleń.Byłam zaskoczona tym jakie były dla mnie przychylne , mimo że ja do końca nie byłam zadowolona to wam się podobało i to najbardziej mnie cieszyło.Okazałyście się niesamowicie miłe , tak szczególnie pragnę podziękować mojemu "trójkątowi bermudzkiemu" hah pamiętacie? San i Anusiak jesteście wielkie ;) cienię Was dziewczyny za mnóstwo rzeczy począwszy od waszego talentu skończywszy na cudownych komentarzach które nie raz powodowały mój niepohamowany śmiechem nawet i łezka nieraz w oku się zakręciła ;) Dziękuje ,że byłyście. Dawałyście mi niesamowitą motywację  - coś bez czego nie dałabym rady dalej tworzyć.

Chciałabym również podziękować chłopakom tak tak tym z The Wanted ;) podziękować nie tylko za to że dzięki nim odkryłam w sobie maleńkie pokłady talentu do pisania i ale również odkryłam ten wspaniały świat TWFanmily nie tylko na twitterze ale też na bloggerze.To niesamowite jak dzięki nim się zmieniłam i czułam że na lepsze , bez wątpienia odżyłam.Ten kto mnie zna wie o tym doskonale jak są dla mnie ważni.
I jeszcze jedno aby rozwiać wszelkie wątpliwości - myślę że rozpad zespołu nie ma wpływu na moją decyzje o zakończeniu pisania.

Więc dziękuje wam! Od daty 15 stycznia czyli mojej pierwszej noty na bloggerze kiedy to zaczynałam sociall awkward story mija prawie półtora roku a od końca maja i założenia nicely story rok . Dziękuje za każdy dzień , w którym kiedy wchodziłam na bloggera na moja twarzy pojawiał się uśmiech.
A więc kończę już i niezmiernie mi smutno że robię to po raz ostatni.Szlak i dopiero teraz sie rozkleję.
Cóż żegnam Was robaczki , miśki i inne słodkie zwierzaki :D bez odbioru...
 ♥ 

czwartek, 15 maja 2014

No więc jestem ;)

Hej Kochani!

W zasadzie nie wiem co mam napisać. Żyje , to na pewno.Chociaż mama zaraz wróci z wywiadówki więc nie wiem jaki będzie stan tej rzeczy za godzinę xd  No ale nie o tym.Miesiąc? Chyba tyle mnie nie było przed dodaniem rozdziału nr 53 tez nie było mnie miesiąc.Zawaliłam to całe moje opowiadanie i teraz nie wiem już nic.Może to już odeszło? Nic czuje pustkę jak bym straciła tą część mnie która uwielbiała pisać i tworzyć.Nie wiem co mam Wam powiedzieć , przepraszam.
Co będzie z opowiadaniem ? Z moim bytem na bloggerze bo jak wiecie również nie było mnie tu i u was na blogach.W zasadzie nie wydarzył sie jakiś szczególny powód do tego.Sama jestem na siebie zła że tak to zaniedbałam i najgorsze jest to że nie wiem co teraz.Na razie daje znak że żyje bo trudno mi jednoznacznie powiedzieć czy to już koniec.Nie wiem czy to ma sens mówić wam teraz że wrócę dodam rozdziały potem drugi  i potem nie będe wiedziała co zrobić pewnie zrezygnuje.Więc postanowiłam że przez weekend to przemyśle.Jeżeli powiem że to koniec prawdopodobnie wrócę do was w czerwcu bo na razie zabieram się do ciężkiego pełnego poprawek maja. ;( jestem beznadziejna.

Pamiętajcie że jesteście dla mnie ważni i wspaniale było "usłyszeć" od was wiele tych miłych słów ;)

sobota, 12 kwietnia 2014

Rozdział 53

Ja i Nath wymieniliśmy porozumiewawcze spojrzenia po czym zaprosiłam gości w głąb mieszkania.Kątem oka nie mogłam nie oprzeć się spoglądać z zaciekawieniem w stronę Kat i Jaya.W prawdzie
moja przyjaciółka ostatnio wspominała mi o jakiejś kłótni na przyjęciu jednak nie sądziłam że ta dwójka będzie tak na siebie cięta.Mam nadzieje ,że chociaż będą się zachowywać jak ludzie ,chociaż z Kat nigdy nie wiadomo , pomyślałam.
-Chłopaki ,chcecie czegoś do picia?-zawołałam będąc już w kuchni.
-Nie ,dzięki jesteśmy dopiero co po śniadaniu.-odparł Jay.

Nalałam sobie do szklanki tylko soku i wróciłam do towarzystwa.Popijając pomarańczowy płyn stałam z rękami na biodrach spoglądając na Nathana z Jayem siedzących na kanapie i na Kat która niby siedziała na fotelu ze skulonymi nogami spoglądała w okno.

-Widze ,że wam bardzo wesoło.-stwierdziłam przerywając jedynie dźwiękom dobiegającym z ulicy.
-Tsa.-odezwała się Katherine.-April mówiła ,że moglibyście nam pomóc tu trochę ogarnąć , trzeba pomalować jeden pokój , ale widzę  że jakoś nie wyrażacie entuzjazmu.
-Tak mówiła?-zapytał zaskoczony Jay  i to bardzo głośno za co dostał z łokcia od Nathana który udawał ,że kaszle.Nie mogłam powstrzymać uśmiechu widząc ich miny.-A no tak tak jasne ,że pomożemy.-kontynuował Loczek.-Bo my ekipa budowlana , co nie? -podniósł głos spoglądając dziwnie na Nathana.
-Nath...-westchnęłam wywracając oczami.-Przecież was do niczego nie zmuszamy -próbowałam się uśmiechnąć.- a poza tym Kat , ogar!-krzyknęłam szeptem wychodząc ponownie do kuchni aby odnieść pustą szklankę.Kiedy wróciłam w salonie nie panowała już cisza ,ale tylko dlatego ,że Kat uruchomiła telewizor.Westchnęłam ze zrezygnowaniem widząc ten obrazek.-A jak minął wam wczoraj dzień?-zapytałam zasiadając między nich.
-Emm świetnie! Mieliśmy całe studio dla siebie.
-I wywiad.-dodał Jay.
-Wywiad ? -dziwiłam się.-Nath , nie mówiłeś.
Brunet wzruszył ramionami.-Wyszło jakoś tak na ostatnia chwilę.
-Było całkiem nieźle , taka sympatyczna babka z jakiejś gazety.
-O , nieźle.-orzekłam widząc nieobecnego myślami Jaya.
-A u ciebie , nawet  nie zdążyłem wczoraj zapytać.-uśmiechnął się Nath jak by zmiana tematu polepszyła mu nastrój.
-W sumie...-" to musimy porozmawiać ale trochę się boję " , powiedziałam sobie w myślach.-też całkiem spokojnie było.Chodziłam po okolicy... a i odwiedzałyśmy sąsiadów!
-Nic się nie bój Nath jak udało się dowiedzieć ekipie do zadań specjalnych , w budynku nie wykryto żadnych waszych potencjalnych fanek.-powiedziała Kat.
-Kat , lepiej dmuchać na zimne , nie wiemy jeszcze kto się czaj pod 6.
-A tak.-kiwnęła głową po czym wróciła do oglądania jakiegoś programu na Mtv.
-A dlaczego ktoś miałby się czaić?-zaśmiał się z niepewną miną Nath i spojrzał na mnie wzrokiem wykrywającym wszystko.Starałam się ukryć mój wyraz twarzy jak bym właśnie zobaczyła monstrualnego pająka na jego głowie.
-A no tak... nie Nath oczywiście wszystko jest w porządku.-uśmiechnęłam się mimo wszystko.
-Na pewno? I jak sąsiedzi?
-Całkiem dobrze mili ludzie , wszystkim smakowały nasze muffinki.
-Pewnie tylko dlatego , że ich nie upiekłyśmy.-rzuciła Kat z szerokim uśmiechem który momentalnie zszedł z jej twarzy kiedy przypomniała sobie o obecności Jaya.
-Cóż takie rzeczy nie na nasze moce.-wzruszyłam ramionami.-A może chcecie ,powinno jeszcze zostać kilka?-podniosłam się z kanapy skręcając do kuchni.
-Ap ,czekaj! -usłyszałam ściszony głos Kat mijając jej fotel.-Musisz sprawdzić ,czy są wegetaryjne.
-Jakie?
-Noo
-Kat ,dziwnie się zachowujesz.
-A spadaj.-mruknęła.
Nie zwracając na wszytko uwagi otworzyłam pustą jak się okazało lodówkę.-Nie ma.
-Pewnie zjadłam w nocy.-rzuciła ruda.
-Ty to jesteś udana.Żeroku!
-Shut up oglądam!
-Nath , pozwolisz na minutkę?-spojrzałam na niego porozumiewawczo po czym podążył za mną do mojej sypialni.
-Zaczekaj!- powiedział przerywając mi i zbliżył się powoli kładąc ręce na moich biodrach.Mimo lekkiego oporu który pojawił się kiedy się zbliżył pozwoliłam zatopić się mu w moich ustach.W mgnieniu oka jego ciepło udzieliło mi się i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki poczułam się o niebo lepiej jak by lżejsza.Kiedy oderwaliśmy sie od siebie zobaczyłam szeroki i słodki uśmiech na jego twarzy.
-Teraz możemy porozmawiać.-oznajmił a ja spojrzałam w jego turkusowe błyszczące oczy po czym spuściłam głowę. -Ap , co jest ? Coś nie tak? Nie wiem czy dobrze myślę ale wydaje mi się ,że coś wisi w powietrzu.
-Ja.. Nath , to w sumie nic takiego.Tylko czuje się źle nie mogąc ci powiedzieć i będąc z tym sama niż jeśli mam ci powiedzieć bo...
-Zaczekaj -uśmiechnął się mimo niepokoju i ujął moją dłoń.-Nic nie rozumiem.
-Widzisz , od wczoraj dzieje się coś dziwnego.-powiedziałam i spojrzałam  w jego oczy , był tam teraz tyle emocji a ja nie chciałam ,żeby czymkolwiek się martwił.-Po prostu chyba ktoś się czegoś dowiedział i wyszło tak ,że paparazzi stoją pod moim domem dzień i noc.No dobra może nocą nie , chyba nie... Nie wiem , nie sprawdzałam.
-To o to chodzi?-spojrzał na mnie badawczo.
-Tak.I czuje się z tym nieswojo.Obawiałam się ,że może ktoś z mieszkańców ci zauważył.Rozmawiałam wczoraj o tym  z Kat ... z resztą ona też dzisiaj wydaje się być nadzwyczaj nieprzyjemna.
-Ap Ap Ap...-westchnął.-Posłuchaj nie musisz się niczym przejmować , niech sobie stoją , przecież i tak niczego się nie dowiedzą.Boże , to chore przychodzę do ciebie spędzić z tobą czas i ich powinno to
nie obchodzić  nie wiem co w tym takiego nadzwyczajnego.April ,kocham cię i wiedz , że ilość fotografów czających się w krzakach nie ma nic do tego.
-Ja wiem Nath ,rozmawialiśmy już o tym jeszcze w drodze do Londynu przedtem ,ale ja...
-Chodź tu -niemal szepnął obejmując mnie swoimi ramionami w stalowym uścisku w którym czułam się najbezpieczniej jak nigdzie indziej. -wiem wszystko nie chciałbym żebyś musiała się z tym zmagać.
-Ale tak musi być.-odparłam smutno.
-Będzie dobrze.-lekko się uśmiechnął nadal próbując podnieść mnie na duchu.-Tylko ,żeby Kat żadnego nie pobiła.-roześmiał się.
-O pobicie z jej strony chyba bardziej powinien obawiać się Jay.Chociaż ,wiesz myślałam o takiej tabliczce ostrzegawczej na drzwi wejściowe "uwaga!tu mieszka agresywny człowiek".-oboje wybuchliśmy śmiechem.
-W takim razie u nas w mieszkaniu przydała by się "uwaga! wariatkowo".
-Dokładnie.-westchnęłam uśmiechając się.
I zapadła chwil ciszy kiedy zapragnęliśmy po prostu cieszyć się swoją obecnością kiedy zza drzwi zaczęły dobiegać odgłosy rozmowy.-Kat i Jay! Jak mogliśmy zostawić tę dwójkę razem.-krzyknęłam najciszej jak umiałam na co Nath tylko wywrócił oczami i przywarł do drzwi a ja razem z nim próbowałam usłyszeć o czym rozmawiają.
"Nie jestem przecież na ciebie cięta bez powodu więc nie spodziewaj się Jay nie wiadomo czego"-mówiła Kat swoim obrażonym i wyniosłym zarazem tonem.
"Nie oczekuje , wiesz zazwyczaj nie lubię być z kimś w konflikcie , więc nie rozumiem tak na prawdę dlaczego jesteś na mnie zła po z żadnej racji mi tego nie powiedziałaś"
"Trzeba było więcej pić bo widzę ,że pamięć masz za dobrą"-rzuciła kąśliwie.
"Nie mam pojęcia jak April może z tobą wytrzymać , serio jeszcze nie spotkałem dziewczyny która tak lubiła komuś dopiec i być obrażona na cały świat.
"Ja?Że niby ja jestem obrażona na cały świat.Nie Jay po prostu ty mnie wkurzyłeś nikt inny tylko ty."
"A może powiesz tak na prawdę o co ci chodzi a nie kręć i owijaj bo nie wydaje mi się żeby chodził o coś z ostatniej imprezy"
"Taa?To ciekawie myślisz" A nie sorry ty nie myślisz i przedwczoraj się o tym dobrze przekonałam"
"Na miłość boską! Kobieto z tobą się nie da dojść do jakiegokolwiek porozumienia"
"Dobrze w takim razie nie wiem po co tu przyszedłeś."
Chwila ciszy.
"To i moje mieszkanie"
"Świetnie"
"Rozumiem ,że mnie wyrzucasz?"
"A co głuchy jesteś?!"-Kat ledwo co pohamowała się od wrzaśnięcia na Jaya a i tak wiedziałam ,że dopiero się rozkręca więc był to najlepszy moment aby wkroczyć do akcji więc z impetem otworzyłam drzwi.
-Przepraszam bardzo czy ktoś może mi wyjaśnić co tu się dzieje?!
-Nie!-odpowiedzieli zgodnie.
Oboje z Nathanem spojrzeliśmy na nich jak na idiotów.
-Co robiliście jak was nie było?-zapytała nagle zainteresowana Kat.
-Rozmawialiśmy a poza tym chyba ważniejsze jest co wy robiliście.-oznajmiłam.
-Kompletnie nie mogę pojąc o co wam chodzi , co się takiego stało ,że się kłócicie?
-Widać się nie lubimy.-odparł Jay.- Cóż... a ja lepiej już pójdę.
-Co?Nie!-spojrzałam na niego a potem z morderczym wzorkiem na Kat.
-Naprawdę myślę April , że tak będzie lepiej.-powtórzył.
-Zaraz zaraz! Jay ja cię tu przywiozłem i ja cie stąd zabiorę a na razie powiecie nam o co chodzi.
-Właśnie , słuchamy.
-Przepraszam was ale myślę ,że to powinno zostać tylko między nami.-odparła Katherine.
-O nie ! Sami nie potraficie się dogadać więc powinniśmy doprowadzić do tego aby miedzy naszymi przyjaciółmi nie było żadnych kłótni no chyba że to jest jakiś absurdalny konkurs na najgłupsze zachowanie.
-Raczej na "myśl trzecią nogą a nie głową".-rzuciła znów pani obrażona.
-Nie mam do nich siły! Do ciebie Katherine w zupełności nie mam.-opadły mi ręce.
-Pójdę już , April .Było ... miło.
-Jasne Bird , na razie.-przytuliłam go na pożegnanie po czym przygnębiony Loczek skierował się do drzwi.
-Tooo ja też już lecę.-dołączył do niego niezadowolony Nath.
-Nie pójdziemy na zakupy?
-Zadzwoń do mnie w południe raczej mam dzisiaj wolne więc się wyrwę.
-Okay załatwię tylko sprawę z Katherine i za dwie godzinki się zdzwonimy.
-Pa i pamiętaj co ci mówiłem , kochanie.
-Pamiętam pamiętam leć już.-pocałowałam go na pożegnanie po czym podążył śladem Jaya.
A kiedy już oboje panowie wsiedli w samochód i odjechali spojrzałam na Kat.Z założonymi rękami oparła się o framugę drzwi , miała nietęgą minę.
-Co jest do cholery ja się pytam ciebie bezmuzgu!?
-Nic.-wzruszyła ramionami.
-Yhym no to zapowiada się ciekawa rozmowa skoro przyjęłaś postawę 4-latki.
-April no co ja mam ci mówić...-mruknęła.-Chodzi o ostatnią noc.
-Tak? Więc za co tak skaczesz Jayowi do gardła?
-Tamta impreza to była jedna wielka kicha.Najpierw musiałam się  z nim całować przez ten piepszony zakład a potem kiedy wy z Nathanem uciekliście.
-Raczej nie sopdziewanie opuściliśmy lokal ale kontynuuj.-poprawiłam ją.
-Niech będzie.-zaśmiała się.-No więc potem zaczęło się od tego ,że kiedy już byłam w średnim stanie wstawienia pokłóciłam się z Jayem to znaczy na początku się przegadywaliśmy o takich tam bzdetach , wiesz jak to ja mam nieco inne zdanie niż cała reszta a kiedy ja obrażona odeszłam do Jaya on kiedy tańczył z jakąś pindą oblał mnie winem!
-Że co? -zapytałam bezmyślnie a kiedy Kat nic nie powiedziała tylko pokiwała głową parsknęłam śmiechem.-Nie żartuj ,że ty niby o to jesteś na niego taka wściekła.
-No nie o to.-mruknęła niemal niesłyszalnie.-Potem źle się poczułam więc siedział przy mnie Max...i potem niezbyt już pamiętam właściwie to tyle co mi powiedzieli.-zmarszczyła brwi.-Bo nazajutrz obudziłam się w kuchni bez bielizny a Jay..
-Nie!
-No nie wiem.
-Co?Nie!
-Jak to nie!
-No nie wiem właśnie.
-April , ja podejrzewam ,że kiedy byłam zalana w trupa.
-Nie nie nie Jay by tego nie zrobił! Chyba..
-Że co...??
-Nic ja tylko...!
-April nawet mnie nie denerwuj.
-Kat spokojnie spokojnie na pewno nic się nie stało , nie mogłaś przespać się z Jayem.
-Nie jestem pewna a mam podejrzenia.Może chciał się odegrać za coś.
-Boże nie... dobrze może i nie znam Jaya w połowie tak dobrze jak Nath jednak wiem co nieco i on nie wygląda mi na takiego... no prędzej Max z niego to jest  niezłe ziółko ale Jay no błagam.On zarywa do dziewczyny a i tak z przed nosa sprząta mu ją Gerorge.
-Zdążyłam zauważyć swoją drogą to ma talent... dziewczyny same się do niego kleją a on do nich.
-Właśnie.-odparłam.-Kat?
-Ap wydaje mi się ,że oni coś kręcili jakoś nie chcieli mi nic rano opowiedzieć.
-A może dlatego ,że sami pamiętali niewiele niż ty?
-Nie sądzie.-odpowiedziała ze złym i podejrzliwym wzrokiem.
-Kat , ja mam tylko nadzieje ,że jakoś się dogadasz z Jayem bo mi wydaje się ,że niesłusznie go oskarżasz.
-Pomyśle nad tym.
-A trzeba było...-zaczęłam jednak ona tylko pokazała mi język i uciekła do swojej sypialni.-To będziesz już grzeczna?-zawołałam.
-Ja?Jestem całe życie grzeczna.-odparła zbulwersowana aby potem głośno się zaśmiać.
                                                       
                                                                       ***


Jakiś czas potem kiedy ogarnęłam nieco kuchnie po śniadaniu i wizycie gości , umówiłam się z Nathanem na tak zwany skleping.Postanowiłam ,że mimo wszystko nie zabiorę ze sobą Kat ze względu na jej dzisiejsze zachowanie wolałam aby nie robiła więcej scen w towarzystwie Natha.Mój dzisiejszy cel to znalezienie kilka niezłych mebli oraz miłe spędzenie czasu z ukochanym.Miałam tylko nadzieję ,że nie będą nam w tym przeszkadzać paparazzi ani żadne inne kolonie fanek.A więc punkt 14 pod moją kamienicę zawitał nowy samochód Nathana.
-I jak?-zapytał kiedy minęliśmy kolejny korek w centrum.
-Pytasz o sprawę Katherine?-w odpowiedzi skinął głową.-Wydaje mi się ,że wiele nie działałam bo próbowałam coś od niej wyciągnąć i jakoś postawić do pionu ale Kat to Kat i choćby miałam jakiekolwiek absurdalne zdanie na jakiś temat i tak będzie go bronić.
-Uparty zwierzak.
-Dokładnie.-westchnęłam.-A Jay?
-Jay na szczęście nie jest aż tak uparty ale on sam nie wie o co tak naprawdę jej chodzi.A może z drugiej strony nie dostrzega jakiejś swojej winy ,no wiesz jakie są niektóre kobiety o byle co się obrażają.
-Wiem Nath ,wiem.-uśmiechnęłam się.
Oderwał wzrok od jezdni i spojrzał na mnie odsłaniając szereg zębów.-Ale ty taka nie jesteś.
-Anioł nie człowiek.-zaśmiałam się.
-Mój mały anioł.
-Patrz lepiej na drogę mój kochanku bo nie wiem czy ten twój anioł uratuje cie przed potencjalnym wypadkiem.-odrzekłam na co on tylko zabawnie wywrócił oczami i już chciał coś powiedzieć kiedy zabrałam głos.-I nie wątpię w twoje umiejętności jeździeckie.
-Jeździeckie?-parsknął śmiechem.
-No co?!-dołączyłam do niego.-Powiedz lepiej gdzie jedziemy.
-Jak na razie to staram się dotrzeć na początek korku ,a potem może do salonu meblowego na obrzeżach.
-Siedzimy tu od czterdziestu minut i dalej nie ruszyliśmy z centrum.-oparłam głowę na ręce i spojrzałam przez szybę.-Przestaje lubić Londyn.
-Spokojnie za jakieś 10 lat wyprowadzimy się do Gloucester.
-Wolałabym za 10 minut.
-Nie ma tak dobrze.

                                                                 ***

-O popatrz jaka śliczna!-zawołałam kiedy krążyliśmy obok działu z lampami.-I z kryształkami!
-Podejrzewam ,że na tych twoich kryształkach tylko będzie siedział kusz a po kilku dniach i tak sie zbije.
-Wszstko niszczysz.-zrobiłam podkówkę z ust.-Daj się kobiecie nacieszyć z zakupów.
-Myślałem ,że zdążyłaś się już nacieszyć w ciągu ostatnich 2 godzin.
-Jeszcze nie zdążyłam wyjść na plus przez to niekończące się stanie w korkach.
-Londyn.-Nath wzruszył ramionami.
-Nathan.-powtórzyłam jego gest.
-April.-znów zrobił to samo.
-Nie kopiuj mnie.
-Nie kopiuje.
-Nath!-zaśmiałam się trącając go łokciem za co zostałam pocałowana w szyję.
Uśmiechnęłam się do niego i mój wzrok znów powędrował ku pięknym lampkom nocnym z kolorowymi abażurami w przeróżnych kształtach.-A ta jak ci się podoba?-zapytałam oglądając jedną z nich kiedy Nath poszedł gdzieś indziej.
-Ja poleciłbym tą!-zawołał niemal na cały sklep unosząc smukłą lampę z wielkim abażurem z nadrukowanymi członkami One Direction.Głośno się roześmiałam kiedy spojrzenia pozostałych ludzi w sklepie powędrowały na niego a on szybko popędził do mnie.
-No jest świetny musisz mi go kupić.
-Kupie dla mojej kobiety wszystko.
-No wszystko może nie.-poczułam jak obejmuje mnie jedną ręką w pasie.
-Ale abażur z One Direction musisz mieć!
-Jasne dokupię sobie jeszcze wycieraczkę z napisem "Directioner".-roześmiałam się na dobre.
-Z przyjemnością będę wycierał o nie buty.
-Ja też.
-Aż szkoda... bo nawet kiedyś się lubiliśmy.
-Serio?Jakoś nie potrafię sobie tego wyobrazić.
-To opowieść na inna okazję.
-Na razie nie psujmy tej.
-Masz rację nie psujmy.-objął mnie drugą ręką trzymając w uścisku.
Uśmiechnęłam się czując jego dotyk.-Nath ale może nie tak publicznie.
Spojrzeliśmy na siebie i czułam po jego intensywnie zielono niebieskich oczach że jego usta szykowały się do pocałunku.-Masz rację , nie teraz.-powiedział ale i tak czule lecz krótko mnie pocałował.
-Kupiłam tylko rolety do sypialni a już co najmniej 30 razy zdążyłeś mnie pocałować.
Wzruszył ramionami robiąc z ust cienką kreskę.-No to kupujmy!

I kupowaliśmy.Zdołałam się zaopatrzyć w lampkę nocną , niewielką komodę idealną do przedpokoju i wreszcie nadszedł czas na łóżko dla mnie.I Nathan testował.Aż chciało mi się śmiać jak bardzo przyłożył się do swojego zadania i nie bacząc ,że za nami gdzieś czai się pracownik sklepu walnął się na łóżko jak długi oczywiście broniąc swojej idei testowania.W końcu wybraliśmy pasujące nam oboje , udaliśmy się do kasy zapłacić za rzeczy i jedynie z lampką i kilkoma mniejszymi rzeczami wyszliśmy ze sklepu bo meble przyjadą do mnie dopiero za kilka dni.Z popołudnia zrobiło się już późne popołudnie a z racji takiej ,że oboje byliśmy padnięci Nath odwiózł mnie do mojego mieszkania i pojechał do swojego.Postanowiłam ,że spróbuję coś ugotować a resztę wieczoru spędzę leniąc się przed telewizorem.Gdy zawitałam pod drzwi które okazały się być otwarte odstawiłam nowe rzeczy w przedpokoju i zdjęłam kurtkę wołając Kat.Wołałam i wołałam aż w końcu po dokładnym sprawdzeniu wszystkich pomieszczeń okazało się ,że rudowłosej nie ma w mieszkaniu.No ładnie a drzwi były nie zamknięte ,ciekawa jestem gdzie ona znowu hula!?



-----------------------------------------------------------------------------
Siemson!! ;)

Eeeee to było bardzo nieudane stanowczo bardzo nie udane no nie mówie całkiem o rozdziale tylko  bardziej o tym co wypieroniłam.Ile to już?Nawet nie patrze na datę dodania ostatniego rozdziału bo mam ochotę sama sobie nakopać.-,- to był totalny leń i brak weny po prostu działo się trochę a kiedy sie nie działo dopadał mnie właśnie leń.Tak jak ostanio.Dołóżmy do tego jeszcze dramatyczną sytuację z The Wanted przez co kompletnie nie miałam ochoty na nic i mój stan umysłu sam chyba nie wiedział co się dzieje.Był rozbity na tysiące kawałków tak samo jak serce.Coś się kończy a ja nie chcę ,żeby coś się zaczynało.Do tej pory mimo że upłynęło od tej wiadomości dość dużo już czasu nie przechodzi mi to przed gardło i nawet do napisania jest trudne.A ja nie byłam chyba w stanie pisać mojego opowiadania mając świadomośc co się dzieje.Przepraszam. ;(
Do tego dodatkowo zmartwiła mnie ilość waszych komentarzy.Owszem wchodzicie na bloga to widać jednak czuje się nieco byle jak i na pewno nie zmotywowana tym że nie daje cie mi znać że czytacie ,śledzicie podoba się a może coś wam nie pasuje bo wiem ,że to nie jest idealne.Sama czuje się nieswojo czytając siebie.

No ale cóż.Czas pokaże czy dam radę pisać.Na razie czuje w sobie brak jakiejś części która była napędem i sprawiała że czułam się wyjątkowo wylewając kolejne zdania do worda.
Myślę że kolejne tygodnie będą pełne nauki bo wiadomo musze poprawić ocenki bo potem to będzie krew pot i łzy a na razie tylko pot xd Ostatni tydzień też był ciężki ,czułam się makabrycznie i całe szczęście że 8 były moje urodziny co baardzo poprawiło mi nastrój i czułam się wyjątkowo miło ;)
Łoj rozpisałam się.
Po skrócie spróbuje napisać coś pod koniec tego tygodnia mam nadzieje że jeszcze przed weekendem.
Tak że do kiedyś tam ;) xd
Pa myszki! ;**


poniedziałek, 10 marca 2014

Rozdział 52

Zdjęłam buty w korytarzu , klucze rzuciłam na komodę a nieskończoną ilość siatek z zakupami zaniosłam do kuchni.Potem dołączyłam do leniącej się przed telewizorem Kat.
-Kupiłaś wszystko?
-Raczej tak.-odparłam krótko.-Ale wiesz miałam wrażenie ,że śledził mnie jakiś facet.
Kat mimo informacji jaką jej zaserwowałam pozostała niewzruszona i nadal wpatrywała się w niewielki szklany ekran.-No co ty nie powiesz hiper celebrytko.
-Kat! Ty się śmiej ale to rzeczywiście było jakieś podejrzane.Chyba szedł za mną kilometr aż do sklepu a potem kiedy wydawało mi się ,że niknął stoję sobie spokojnie w kolejce do kasy a tu...bach! Ten typek stał tuż za mną.
Rudowłosa popatrzyła na mnie jak na idiotkę i cicho się zaśmiała.-Ale musiałaś mieć minę!
-Wiesz co? Nie gadam z tobą.-oświadczyłam obrażona.-Ja ci tu opowiadam ,że śledził mnie jakiś psychopata , niezrównoważony pedofil albo lokalny nożownik albo... -zawiesiłam się dopiero teraz kojarząc fakty.-paparazzi!-krzyknęłam.
-Co takiego?
-No przecież oni mają w tych tubach aparaty!Co za głąb ze mnie ,że od razu się nie domyśliłam.Może widzieli jak Nath dziś w południe stąd wychodził? Albo wieczorem albo wczoraj kiedy chłopaki po nas podjechali.
-April to jest jeden z najpopularniejszych boy bandów w UK więc nie dziw się jeśli wszystkich będzie ekscytować ich przebywanie tutaj.W końcu sąsiedzi...
-No właśnie! I jeszcze oni.Kat ,a co jeśli mieszkają tu same nastolatki?-pisnęłam przerażona.-No to mamy już po świętym spokoju na wieki wieków amen.
-Och, nie przeżywaj już tak , Ap. Najpierw trzeba będzie wybadać teren i to solidnie no i skrupulatnie sprawdzać czy ktoś z zewnątrz tu się jednak nie kręci.
-Aha czyli teraz mamy zostać super agentkami rodem z FBI.-mruknęłam bez entuzjastycznie przygnębiona perspektywą przyszłości z paparazzi pod oknem.-Musze zadzwonić do Nathana!
-Nie!
-Tak!
-I co mu powiesz!?
-Że... -zaczęłam jednak coś we mnie pękło i bezsilnie schowałam twarz w dłoniach.-Kat zaczyna się coś czego najbardziej się obawiałam.-wyszeptałam na co kuzynka od razu zjawiła się obok mnie i pocieszająco mnie przytuliła.
-April , tylko się mi tu nie masz.Cholera nie wiem jak ci mam pomóc.
-Powinnam mu o tym powiedzieć.-bardziej stwierdziłam niż zaproponowałam spoglądając w jej zakłopotaną i bezsilną twarz.
-On chyba będzie bardziej niż my wiedział co trzeba zrobić w tej sytuacji.
-Chyba teraz nie powinien tu przychodzić.Cholera jasna! Czy już pierwszego dnia wszystko musi się sypać ?! Ja teraz nie wyjdę normalnie z domu.-załamałam ręce.Teraz byłam już tak samo zdenerwowana jak i załamana.Kat nie powiedziała nic.Wiedziała co nas tu czeka , jej zawsze obecny entuzjazm nagle się rozpłyną , nie potrafiłyśmy się teraz odnaleźć.Trzeba będzie teraz stoczyć z nimi walkę , tylko to przychodziło mi do głowy.

Rozmawiałyśmy , rozmyślałyśmy , śmiałyśmy się i to tak szczerze jak prawie nigdy i w dodatku tak jak lubie.Mimo wszystko ,że miałyśmy z Kat zupełnie inne temperamenty i poglądy to jednak wydawać by się mogło z grubsza niezrównoważona Kat potrafiła być dla mnie oparciem.Po jakiejś godzinie zgodnie stwierdziłyśmy ,że rozpoznanie terenu to dobre rozwiązanie.

-No błagam cię! -protestowała po swojemu Katherine ,której nie przypadł do gustu mój pomysł.-Placek a co my w jakimś serialu amerykańskim gramy?
-No bo ty to byś najchętniej z flaszką do wszystkich poszła.-mruknęłam śmiejąc się na cały głos.
-A idź ty małpiszonie!-pacnęła mnie w tył głowy.
-Czyli co robimy?Jakoś nędznie witać się z sąsiadami z pustymi rękami.
-Dobrze dobrze w takim razie proponuję indyka w beszamelu wschodnio-chińsko-ruskim a do tego ziemniaczki pod przykrywką kawiorowej mgiełki z lampką różowego wina z 1756 roku.
-Hahahaha przykrywką!-lałam śmiechem.-Kaaaat błagam cię o spokój chociaż na 10 minut.
-No to prosz , słucham cię.
-Zróbmy muffunki!!-pisnęłam zachwycona pomysłem własnego autorstwa.
-Nie mamy foremek na muffinki ,głąbie!-przedrzeźniała mnie równie głośno i "entuzjastycznie" piszcząc.
Poważna mina i zgromienie wzrokiem.-Okay , fruwaj do cukierni.-oznajmiłam a raczej poleciłam.
-Ehe na pewno.
-Serio serio moja droga jakże pomocna i dobroduszna przyjaciółko.A poza tym masz obcykane sklepy w pobliżu!
Mina Kat stężała , nie potrafiąc wymyślić jakiś przekonujących kontrargumentów oświadczyła.-Dobra ,ale jutro cały dzień gotujesz a ja nawet nie kiwnę palcem.
-Zgoda.
-Wspaniale.
-A teraz zasuwaj kochana.
-Już lecę.-mruknęła z szatańskim wzrokiem i powoli poderwała się z kanapy.

I zniknęła z domu na jakąś godzinę.Ciekawa jestem tylko czy wróci z choć 1/4 jakiejś jadalnej muffinki.Stojąc przy oknie i wypatrując czy aby Kat nie kręci się gdzieś pod kamienicą mój zaniepokojony wzrok napotkał samochód zaparkowany niedaleko naszej posiadłości stał dokładnie między końcem ogrodzenia naszego a sąsiedniej parceli.Było to stary granatowy nissan.Zdziwiłam się widokiem tego pojazdu bo nigdy wcześniej go tu nie wdziałam a z tego co wiem to samochody mieszkańców zawsze zaparkowane są z tyłu kamienicy w przeznaczonym do tego celu miejscu.Z niepokojem przyglądałam się samochodowi ciągle mając w pamięci natrętnego fotografa który mnie dziś śledził i byłam prawie pewna ,że miejsce kierowcy jest zajęte kiedy zadzwonił telefon.Mój telefon.Niemal rzuciłam się na stolik kawowy i natychmiast odebrałam.

-Nath.-uśmiechnęłam się ze spokojem.
-Tak zgada się tu Nath no chyba ,że masz mnie inaczej zapisanego w kontaktach na przykład "Najlepszy towar w mieście" vel "gorący kochanek upojnych nocy".-kontynuowała a ja bez pohamowania głośno wybuchłam śmiechem do słuchawki.
-Nooo wiedzę ,że chyba ktoś tu się przecenia bądź te wyolbrzymienia i to samo uwielbienie może wypływać ze skrywanych kompleksów.
-Masz rację chyba zadzwonię na infolinię porad dla nastolatków.-mlasnął.
-Czekaj! Jeszcze nie mój skarbie.-zaśmiałam się.-Jak ci mija dzień?
-A tak!-zaczerpnął tchu przez co od razu wiedziałam ,że zahaczyłam o uwielbiany temat twórczej prac na nowymi testami.-Jest genialnie , już zapomniałem jak szybko płynie tu czas.Prawdopodobnie mamy już wybrany nowy singiel ,nad którym będziemy pracować przez najbliższy tydzień a ukaże się za miesiąc w porywach do dwóch ,do tego szlifujemy jeszcze 2 dawno dawno temu napisane piosenki a w między czasie ogrywam jeszcze Sivę w ping ponga.
-Ooo dzień pełen wrażeń widzę i pracy! Pracy , The Wanted pracują Yay!
-I to jak!
-Już chcę usłyszeć ten singiel mmm?
-Na pewno będziesz pierwszą osobą ,której go pokażę razem z mamą i Jess.
-Czyli sytuuję się na tej samej półce co rodzinka szanownego Sykesa?-uśmiechnęłam się szeroko.
-Tak, raczej tak.-odparł z takim ciepłem ,że niemal widziałam jego uśmiech i pogodną twarz.-To widzimy się jutro?
-Jasne.Rodzice powinni mi wysłać resztę moich rzeczy , parę meblów i takie tam graty.Przyda mi się twoja pomoc , pracusiu.
-Mam przyjść sam czy wezwać posiłki?-zapytał a ja usłyszałam najgłośniej w moich myślach słowo "przyjść".Szlag!Oby tylko jutro nikt nie kręcił się pod moim domem ,pomyślałam i od razu zrzedł mi nienaganny humor który tak niebywale szybko zafundował mi Nath.
-Ermm może.. przyjdź sam.Jeśli któryś z chłopaków nie będzie miał nic do roboty to tez może wpaść ale.. zrób jak chcesz.
-Okay.-powiedziała dziwnie jak by zaniepokojony moją plątaniną.-April ,na pewno będę mógł wpaść?
-Tak , tak , no przecież.-upewniłam go.-Z resztą jutro porozmawiamy.
-Niech będzie.-dodał tonem z nutą zmartwienia i niezadowolenia ,że na pewno coś kręcę.Znał mnie ,a mnie doskonale da się rozszyfrować kiedy coś ukrywam lub kłamie.
-To lecę już kochanie.
-Jasne przecież tyyyyyle masz na głowie.-zaśmiał się.
-A mam , żebyś wiedział.Robimy właśnie to znaczy jesli Kat wróci z cukierni cała i żywa i jeszcze z muffinkami to będziemy gotowe na rozpoczęcie powitania z sąsiadami.
-Ooo! Będziesz musiała mi potem zdać z tego raport.To będzie albo tragedia albo program kabaretowy.
-Wyjąłeś mi to z ust.-poszerzyłam uśmiech.-Dobra , no nic.Śpiewaj mi tam ślicznie , misku.
-Ja umiem tylko ślicznie!
-O tak , oczywiście i to specjalnie dla mnie.-rozmarzyłam się szczerząc się do słuchawki.
-Ops muszę kończyć Siva chce rewanżu za ping -ponga! Kocham cie.Pa!
Tak szybko jak zadzwonił tak szybko zwiał i teraz do moich uszu dobiegał tylko głuchy sygnał.-Też cie kocham , Nath.-z niezmiennym uśmiechem i spokojem odłożyłam z powrotem telefon na swoje miejsce.Nie musiałam dalej tkwić przy oknie bo dosłownie 2 minuty później zdyszana Kat wleciała do mieszkania.

-Gonił cie ktoś?-zaśmiałam się widząc ją całą pomiętą z opakowaniem pełnym ciastek.
-Bardzo śmieszne.-mruknęła.-Nienawidzę schodów , kocham windy  , nie nawiedzę zepsutych wind.
Zachichotałam przejmując od niej białą paczkę.-To co tam masz?
-Nie wiedziałam ile wziąć więc wzięłam 12.Może być?
-Jasne , jasne wyglądają cudownie.-spojrzałam na cukierkowe muffinki z kolorowymi polewami.-Powiemy ,że same zrobiłyśmy ,a co.

Zanurkowałam w kuchni ,znalazłam jakieś w miarę adekwatne naczynie na ciastka , równo poukładałam i tadaaam!Mamy z czym iść do ludu.Teraz trzeba było tylko doprowadzić się do jako takiego w miarę reprezentacyjnego porządku i możemy ruszać na obchód.Przebrałam domowe łachmany na nieco lepszy strój ,lekko umalowałam i zrobiłam porządek z włosami co nie zajęło mi długo.Za to Kat wieczność siedziała w łazience z prostownicą.Miałam ochotę wyrzucić jej sprzęt przez okno kiedy po raz 50 powtarzała "No jeszcze chwilka , 2 minuty!"Wreszcie te "2 Katowe minuty" upłynęły i obie razem z ciasteczkami byłyśmy gotowe.Stwierdziłyśmy ,że zaczniemy od dołu do góry.A więc mieszkanie numer jeden.A więc kiedy drzwi otworzyła nam przemiła starsza pani zachwycona naszym "talentem wypiekowym" Kat zrzedła mina.Okczywiście Mrs.Dowson zaprosiła nas na standardową herbatkę i zamieniła z nami parę słów.A więc numer 2.I niemalże zemdlałyśmy jak długie kiedy drzwi uchyliły się i w nich okazał się niczym grecki bóg bez koszulki niezwykle przystojny brunet o piwnych oczach.
-Emm yy jestem April.-zaczęłam.
-Oł ja Simon.-i chodź było widać ,że jest nieco oszołomiony i zdziwiony naszą wizytą szeroko się uśmiechnął.
-Ja mam na imię Kat.-zabrała głos ruda przeciskając się w drzwiach i zabierając mi talerz z muffinkami.-Właśnie się wprowadziłyśmy i..
-A takie małe powitanie.
-Zgadza się.-nie bacząc ,że zakłopotana soję obok kontynuowała błyskotliwą konwersacje z nowo poznanym.
-To... może wejdziecie? W prawdzie nie spodziewałem się żadnej wizyty więc bałagan trochę jest ale napijemy się czegoś nie nie?-puścił nam oczko a ja myślałam ,że zaraz osunę się na ziemię.Nathan aby pilnie sprowadzić mnie na ziemię potrzebny od zaraz!
-Jasne mamy czas  ,prawda Ap?
-Co?Yyy tak tak oczywiście całą tonę czasu.-uśmiechnęłam się jak najlepiej potrafiłam.
-Skarbie ktoś przyszedł?-usłyszałyśmy piskliwy kobiecy głos.I tak jak przypuszczałyśmy z pokoju wyłoniła się osoba płci niewątpliwie damskiej odziana w lawendowy satynowy szlafrok o długich do pasa blond włosach dobrze komponowała się z Simonem.
-Nowe sąsiadki i na dodatek przyniosły ciastka.
-Świetnie.-weszła do kuchni po czym przywarła do niego jak pijawka a my z Kat wymieniłyśmy szatańskie spojrzenia.-Pamiętasz? Zaraz wychodzimy.-mruknęła myśląc ,że nie słyszymy.
-Jasne.-powiedział ciszej i z powrotem wrócił do nas brunet.-Dziewczyny słuchajcie nie mam teraz czasu niestety ,ale może zgadamy się jakoś w tygodniu na kawę ,drinka?
-O tak ,chętnie.Mieszkamy pod 7 tak ,że wpadnij jeśli najdzie cię ochota.-zaproponowała Kat.
-Będe.-uśmiechnął się rozbrajająco.-Ludzie żyją ściana w ścianę kompletnie się nie znając.Miło ,że wpadłyście , na razie!
-Jasne , paaaa.-zawołała Kat tym swoim rozanielonym chwilowo zauroczonym głosem ,a gdy tylko Simon zamknął drzwi wydała z siebie stłumiony pisk.-Widziałaś to , widziałaś ?!?!
-O tak , widziałam.
-Boże jednak istniejesz!-wzniosła ręce ku niebu cała w skowronkach.-Ah życie jest piękne.Zapamiętaj mała od dziś nasz szczęśliwy numer to 2.-pomachała brwiami nadal się szczerząc.
-Dobra dobra bo ja przez ciebie zgłupieję zaraz a jak by to Nath widział to natychmiast by mnie z tego mieszkania ewakuował.-zaśmiałam się.-To to numerek 3?
-Dajesz Ap!

Cóż pod trójką mieszkała również płeć męska lecz hmm... chyba po krótkiej wizycie u dwójki panów pół godziny sprzeczałyśmy się czy nie są gejami.Pod 4 też nie było rewelacji  zwyczajna para z małym dzieckiem.Pod piątką mieszkała natomiast Amber Patterson do której należało wynajmowane nam mieszkanie więc chętnie odwiedziłyśmy ją w celu obgadania kilku spraw i pytań.PO niecałej godzinie przy kolejnej herbatce której miałam już dziś po dziurki w nosie kilka minut stałyśmy pod mieszkaniem numer 6 jednak nikt nam nie otworzył.Podumowaując: starsza pani , przystojniak , geje , szefowa i nie wiadomo kto.Mimo wszystko nie spełniły się moje przypuszczenia co do rozszalałej nastolatki ,która uraczyła mnie telefonem do paparazzi.Przynajmniej ulżyło mi ,że Nath będzie miał przynajmniej wśród sąsiadów spokój.To był bez wątpienia plus całej tej sytuacji.


                                                                 ***

Następnego dnia kiedy poprzedniego razem z Kat położyłyśmy się dość wcześnie po pełnym popcornu seansie komediowym byłam w miarę wypoczęta.Choć poduszka tak bardzo prosiła mnie abym jeszcze sobie pospała to jednak nie mogłam kolejnego dnia spędzić na nic nie robieniu.Już od rana wisiała nade mną Katherine ,której wczoraj obiecywałam pichcić i gotować przez cały dzień.
-A więc śniadanko dla królowej -mruknęłam do siebie.
-Co co co nie słyszałam?
-Nico ,ty się lepiej swoim ukochanym telewizorem zajmij.
-Myślałam ,że powiesz Simonem.
Prychnęłam rozbijając jajka na patelni.-Tsaa.
-A właśnie muszę się ubrać i umalować ,a co jeśli nas odwiedzi w końcu powiedział ,że..
-Kat , spokój! Ty na serio niekiedy świrujesz i to nie na żarty moja droga.
-Oj tam , bywa.-zaśmiała się.-Ale ty się nie obijaj bo ja głodna siedzieć nie będę.-wystawiła mi język.
-No no no nie podskakuj mi tu!Mam władzę mogę ci tu dosypać do tej jajeczniczki coś ekstra!
-Bahahaahaha!Już się boję!
Kontynuowałam gotowanie.
-Kat?
-Ehem?
-Ale ty wiesz ,że ten boski Simon jest ewidentnie zajęty?
-Nie wiesz co jestem niewidoma i wczoraj wcale a wcale nie widziałam jak przyzwawszy się do niego ta wstrętna blondyna.-mruknęła z jadem.-Ale wiesz jak jest.-dodała twardo.-Nie ma takiego wagonu którego się nie da odczepić!
-Okay ja juz nie będę wnikać w twoje niecne plany.
-I bardzo dobrze Appy , bardzo dobrze.-wysłała mi szeroki złowieszczy uśmiech.

Postanowiłam więcej nie zahaczać o temat naszego nowo poznanego sąsiada tylko zdjęłam jajecznicę z ognia i ze smakiem podsuwając drugi talerz rudowłosej spałaszowałam.Następnie spacerkiem udałam się do łazienki gdzie czekała mnie poranna toaleta , prysznic i doprowadzenie wyglądu twarzy do porządku.Po pół godziny zostało mi juz tylko skompletować jakiś luźny strój na dziś więc zanurkowałam w moim pokoju.
Z mojego pokoju usłyszałam dźwięk dzwonka do drzwi szybko zakładając bluzkę zawołałam na Kat aby otworzyła.
-A nie mówiłam!Simon do mnie!-zawołała podekscytowana jednak wchodząc na korytarz zobaczyłam w drzwiach nie Simona lecz Natha i Jaya oraz poirytowaną Kat.-A ci tu czego?Nie przyjmujemy jechowych , dowidzienia panom.-prawie zatrzasnęła przed nosem drzwi i tak już oniemiałym chłopakom kiedy zawołałam.
-Jaythan!! Moi kochani , Kat stań w bezpiecznej odległości -nakazałam naburmuszonej niczym dziecko kuzynce.-I trochę kultury kobieto.-zaśmiałam się już frunąć w ramiona Nathana.
-No to niezłe powitanie takie... efektowne.-rzekł Jay który mnie przytulił a z Kat jedynie wymienił wrogie spojrzenia.-A tym co?-spojrzałam badawczo na Natha.
-Mnie nie pytaj wiem nie więcej niż ty.
-Kat?Jay? To ruszycie czy nadal zamierzacie stać i mierzyć się wzrokiem jak w przedszkolu?
-Kto jest na poziomie przedszkola ten jest.-mruknęła ruda znikając gdzieś do salonu.
-Mam nadzieje ,że szybko się uwiniemy z tymi meblami.-rzucił Bird.
-One jeszcze nawet nie przyszły , za wcześnie się pojawiliście panowie.-uśmiechnęłam się próbując rozluźnić atmosferę jaką zaprowadzili Kat i Jay.-Będą równo w południe więc jeszcze sobie coś zjecie przed robotą.
-Mówiłem ci ,żeby tak z rana nie przyjeżdżać.-szturchnął kolegę Loczek.
-Jay nic ci sie chyba nie stanie jak posiedzisz godzinę z Kat ,hm?-
-Dobra ale nie ręczę za siebie.
-Okay.
-Rany ,chłopaki musicie mi wszytko opowiedzieć a szczególnie ty Jay.I mam cie na oku kolego.-wysłałam mu znak pokoju od oczu na co tylko blado się uśmiechnął.



----------------------------------------------------------------
Alocha Bejbusy! ;)

Haha nie mówcie mi nawet co odwaliłam ostatnio bo wiem xd tzn teraz już wiem ;D Dodałam 2 razy rozdział numer 51 i dopiero teraz się o tym zorjentowałam.Och wybaczcie ale są teraz dla mnie godziny mocno nocne i późne tak że oczki mi sie już kleją a jutro pobódka 5/6 ;< rozdział taki nawet no nawet fajniusi ;)
Oj ale mi sie nic nie chcę teraz i w ogóle przez całe życie ;D Tak Anusiaku lenię się masakrycznie.Ah i teraz jest taka piękna pogoda w ogóle wiosna radosna idze se do nas no pięknie ;) i jak by w szkole było tak pięknie bo jakos po feriach nie moge sie podnieść i po porstu wystąpił u mnie zanik zdolności do nauki i robienia czegokolwiek.Nie polecam ;p

Przepraszam was ale idę już spać bo czuje się jak pijana xd
Kocham was na zawsze forever i jutro czy n dniach ponadrabiam wasze blogi a w szczególności Anisuiaka i Alice bo mam meeega dużo do czytania ;)
Tak ,że czołem Misie Pysie ! ;**



poniedziałek, 3 marca 2014

Rozdział 51

Tak szybko jak zapragnęliśmy pobyć sami ze sobą tak szybko ewakuowaliśmy się z Mahiki.Po opuszczeniu klubu w deszczu łapaliśmy taksówkę co jednak w mgnieniu oka nam się udało i  już byliśmy w drodze do mojego mieszkania.Odurzeni alkoholem i pragnieniem całą przez całą drogę nie mogliśmy się od siebie oderwać.Usta Nathana tej nocy smakowały wyjątkowo i wcale nie przejmowałam się tym ,że jesteśmy kompletnie pijani a nazajutrz nie będziemy wiele pamiętać. Zapłaciliśmy kierowcy niewiele myśląc sowity napiwek i pomknęliśmy ku kamienicy.Panował tu kompletny mrok i tylko światła jarzących się latarni wzdłuż ulicy nie pozwalały nam się zgubić w drodze do drzwi.Największa zabawa była chyba z umieszczeniem klucza w drzwiach od klatki , nie chciałam koniecznie budzić sąsiadów w środku nocy i to już pierwszego dnia więc jak najciszej prawie wczołgaliśmy się po schodach na górę.Droga na nasze 4 piętro niemiłosiernie się dłużyła więc Nath nie tracąc czasu użył już standardowego chwytu przewieszając sobie mnie przez ramię.

-Masz może latarkę?-zapytałam kolejny raz niecelnie trafiając w zamek w drzwiach.
-Jasne , mam 5 modeli na baterię na prąd i jeszcze nawet w kieszeni trzymam mini model lampy gazowej.-powiedział sarkastycznie na co zachichotałam jak tylko najciszej mogłam.
-Nath.To chociaż telefonem mi zaświeć.-poleciłam na co posłusznie wydobył iPhona z kieszeni i z rozdrażnieniem spoglądnął na wyświetlacz.
-4 połączenie nie odebrane od Toma i 2 od Jaya.Ooo widzę ,że Max się bardzo o nas martwi.
-No wiesz zniknęliśmy tak bez śladu zresztą pewnie się domyślili.
-W jakim celu.-dokończył z szelmowskim uśmiechem i ponaglił mnie w otwieraniu drzwi.Wreszcie drzwi się otworzyły i stanęliśmy w korytarzu gdzie zdjęłam wyjątkowo niewygodne szpilki.
-Napijesz się czegoś?-zapytałam kiedy staliśmy na przeciwko siebie.

Nathan spojrzał na mnie swoim rozbieganym i lśniącym w mroku wzrokiem robiąc krok na przód.-Wiesz , Ap jakoś teraz mam ochotę na coś innego.-powiedział poważnym jednak ciepłym tonem i zbliżył się jeszcze bardziej z niezwykłym wyczuciem muskając moje usta.W między czasie kiedy nasze wargi przywierały do siebie w intensywnych pocałunkach zsunęłam z ramion płaszcz a on niedbale pozbył się kurtki by potem ująć moją talię swoimi dłońmi zsuwając je niżej na pośladki podniósł mnie do góry i posadził na komodzie strącając wszystkie przedmioty jakie na niej były.Gładził rękami po moim rozpalonym ciele wślizgując się pod złoty top a kiedy pozwoliłam mu na więcej pozbywając się jego koszulki po kilku namiętnych i bardziej zachłannych niż przedtem pocałunkach ujął mnie za tyłek  podnosząc z komody i zaprowadził do sypialni.

                                                               ***

Moje ciężkie jak nigdy oczy powolnie zaczęły się otwierać.Zobaczyłam wściekle żółtą ścianę przyozdobioną niewielkim obrazem przedstawiającym widok na Tamizę.Co ja tu robię?-zadałam sama sobie to pytanie jednak kiedy powoli dotarłam do siebie i przekrzywiłam głowę w prawo ujrzawszy Nathana wspomnienie wczorajszego wieczora powróciło.Miał szczelnie zamknięte powieki , oddychał spokojnie i wyglądał tak beztrosko z nadzwyczaj zmierzwionymi włosami sterczącymi z każdej strony.Na nagim torsie spoczywała jego ręka a drugie ramię było uniesione w moim kierunku.Widząc go zapragnęłam codziennie kiedy się budzę oglądać taki widok.
Postanowiłam ,że nie zbudzę mojego księcia tylko poszukam jakiś ubrań i przy okazji pozbieram nasze z korytarzu i przygotuję jakieś śniadanie.Tego dnia co jakoś specjalnie mnie nie zaskoczyło bolała mnie głowa i czułam się dziwnie otumaniona jednak jak znam życie gorąca kąpiel i kawa od razu pomogą.Tak więc po niecałej godzinie zanosiłam już tacę z pysznymi omletami z bekonem do sypialni.Tym razem kiedy otworzyłam sobie drzwi nogą Nath już obudzony lecz jeszcze z nie do końca otwartymi oczami podnosił się na łokciach do pozycji siedzącej.

Na ten widok nie mogłam powstrzymać uśmiechu.-I jak się spało?-zapytałam siadając obok i podsuwając mu śniadanie pod nos.
-Spało?-powtórzył słodko się przy tym śmiejąc.-Wspaniale.-odparł składając na moich ustach soczysty pocałunek.-Śniadanie do łóżka?April już na nogach? Ubrana? I na dodatek przynosi mi śniadanie do łóżka?Czy może być lepiej?-zaśmiał się cały rozpromieniony.
-Aż sama siebie zaskakuje.-wzruszyłam ramionami a tym czasem Nath zabrał się za konsumowanie omletów.-Mmm powiem ci-mówił z pełnymi ustami.-że rokujesz na bardzo dobrą kurę domową.
-A w łeb chcesz , kurczaku? -pacnęłam go w głowę podkradając mu bekon.
-E e e !A jakim to tonem się zwracamy do swojego cudownego mężczyzny?
-Hmm cudownego? Nath , uderzyłeś się kantem poduszki w głowę i zaczynasz bredzić?-roześmiałam się na co brunet tylko złowrogo przymrużył oczy po czym użył swojej tajnej i zawsze działającej siły czyli moich łaskotek dosłownie wszędzie.
-Nath!!!Zaraz cię zabiję normalnie.
-Masz tamto odwołać.-powiedział.
-Nie.-stawiałam się lecz było to tylko na moją nie korzyść bo chłopak zaczął łaskotać mnie jeszcze bardziej.
-To co?
-Och, no już niech ci będzie , szantażysto ty.
Podniosłam głowę bo teraz niemal leżał na mnie tworząc klatkę z ramion z której nie mogłam się wydostać i nawet tego nie próbowałam.Sięgnęłam jego ust.
-Może być?-zapytałam z szerokim uśmiechem.
-Może.-odpowiedział tym samym.
-A teraz wstajemy ,co? Muszę zadzwonić do Kat , jest już po południu a ta dalej nie wiadomo gdzie się szlaja.
-A nie lepiej ci bez niej? Mogę być twoją Kat?-uniósł brew.
-Tylko zorganizuję ci rudą perukę jakąś swagową koszulkę i możesz się wprowadzać.
-Wspaniale.-stwierdził z zadowoleniem.-W sumie to skoro Kat tak dobrze zgadała się z chłopakami to dlaczego by nie zrobić małej zamiany ...ja tu ona tam.-wyszczerzył się znów machając mi brwiami.
-No no no! Jasne Sykes jasne!
-Mówię serio.
-Serio? Nath poruszaliśmy ten temat już nie raz.-spojrzałam badawczo w jego oczy wykrywając jego myśli.-Jeszcze jest przed nami mnóstwo a mnóstwo czasu.Na razie chcę postawić na "studenckie" życie a potem zobaczymy.
-Studenckie życie , cholernie dobrze brzmi.
-I takie też ma być.-uśmiechnęłam się.-A teraz proszę ze mnie zejść.-dodałam bez ogródek.

Nath wykonał polecenie i rozejrzał się po pokoju za swoimi ubraniami.Zaczął zakładać spodnie a ja patrzyłam na niego siedząc na skraju łóżka jak na obrazek.-Która tak właściwie jest godzina?
-Grubo po 12.
-Ooo dzisiaj mam jeszcze wolne więc może jeszcze jakoś spożytkujemy ten czas ,hm?-spojrzał na mnie z ukosa z szerokim uśmiechem.
-Obawiam się ,że muszę natychmiastowo sprowadzić tu Kat.
-To gdzie ona się jeszcze podziewa?-przeciągnął.
-Chyba zgrała się z chłopakami aż za nad to.-zaśmiałam się.
Nath sięgnął po swój telefon i zaklną spoglądając na kilkanaście nieodebranych połączeń.-Niemożliwe!! Dzisiaj jest poniedziałek. Mieliśmy mieć od południa zamówione studio ,cholera.
-Dzisiaj?
-Ja też wolałbym jutro.I wychodzi jak zwykle ,balujemy w weekendy i zapominamy że w poniedziałek mamy jakieś ważne obowiązki a te kartofle pewnie leżą jeden w w wannie drugi na balkonie nie zdolni do życia.
Parsknęłam śmiechem.-Jak by was nie znała.
-Chciałbym cię zebrać ze sobą , będziemy mieć przymiarki do nowej piosenki , nasz menadżer przestawi nam jakieś propozycje na singiel.Tak bym chciał mieć cie przy sobie.
-Zawsze?
-Zawsze.-powtórzył spoglądając w moje oczy i odgarniając z policzka niesforny kosmyk.
-Ale to nie możliwe?
-W studiu jest kategoryczny zakaz wprowadzania osób z zewnątrz. Powymyślali jakieś głupie zasady i umowy...
-Będziecie tam cały dzień?-Skinął głową.- Nath , mieliśmy iść dziś na zakupy.Widzisz , to wszystko przez Kat , której zachciało się balować.
-W sumie to raczej powinienem jej podziękować ,gdyby nie ona nie wyrwałbym cię do Mahiki.-pomachał brwiami na co wywróciłam oczami.
-Nath!-zaśmiałam się.-Nie wczoraj to jutro.
-Jutro powtórka?-położył dłonie na bokach moje tali.
-Nie!-zaprzeczyłam na co zrobił podkówkę z ust.-To znaczy
-Czyli jednak?
-Och ,nie łap mnie za słówka.
-To może za coś innego?
-Oj grabisz sobie Sykes grabisz.
-Jak ja lubię sobie u ciebie grabić.-wyszczerzył się.
-Chyba za bardzo.
-Zdecydowanie.
-Tak , zdecydowanie.-odparłam i nim zdążyłam mrugnąć poczułam jego ciepłe usta na moich.Nasz pocałunek przerwał dźwięk dzwoniącego jak oszalały telefonu.-Oho , imprezowicze się obudzili.-poszedł odebrać a ja w tym czasie doprowadziłam łóżko do porządku i wyniosłam tacę ze śniadaniem z powrotem do kuchni.Kiedy weszłam do pokoju Nath był już w pełni ubrany i w pośpiechu cmoknął mnie w policzek.-Naprawdę muszę już lecieć , w studiu zjadą nas z góry do dołu.
-Jasne ,leć tylko się nie zabij po drodze.
-Kocham cię. Pa. Zadzwonię wieczorem.

Nath wyleciał z mieszkania jak szczała a ja? A ja zażyłam kolejną porcję tabletek na ból głowy i zrobiłam sobie herbatę.Następnie już z odrobiną więcej siły postanowiłam zacząć poszukiwania kuzynki.25637 połączeń i tak nie wystarczyło bo albo padł jej telefon albo jest w torebce która tak naprawdę może być wszędzie tylko nie przy niej.Najlepsze może być to ,że Kat ma zapasowy klucz więc w razie zguby torebki z kluczem będzie kicha.Siedząc w kuchni i co chwilę spoglądając na zegarek nie wiedząc co zrobić i szukając jakichkolwiek racjonalnych pomysłów co takiego dzieje się z Kat spędziłam niemal 2 godziny.Aż do kiedy wybiła 14 i dzwonek w drzwiadch przerywając nienaganną ciszę mnie przestraszył aż podskoczyłam na niewygodnym krześle.Pognałam otworzyć z nadzieją ,że za drzwiami ukaże się sylwetka mojej przyjaciółki.I stała tam.Obraz nędzy i rozpaczy.Rude kudły w kompletnym nieładzie nie mówiąc o ubraniu ,które wyglądało jak psa z gardła wyciągnięte a sama jego właścicielka byłą wyjątkowo blada i bez życia.

-Gdzieś ty była całą noc!?
-Zgubiłam klucze nooo.
-Jak to zgubiłaś klucze? Gdzie niby?
-W torebce no...
-Boże!Nie obierałaś , mogłaś wysłać chociaż smsa. Poważnie ,martwiłam si o ciebie.Wyobrażałam sobie różne czarne scenariusze , na przykład , że leżysz gdzieś zgwałcona w rowie.Nie mogłaś do mnie napisać "Nie martw sie April ,nie leże zgwałcona w rowie.Przyjdę co ciebie nad ranem i powiem że zgubiłam klucze w torebce."
-Ahahaha dobre!-zaśmiała się drwiąc.Kat na kacu to z reguły nieprzyjazna i nieprzyjemna Kat.-A teraz wpuść mnie do naszego mieszkania i daj mi wody!
-To ją sobie weź.
-Co cię ugryzło?-spojrzała na mnie podejrzliwie.
-Mnie? Pewnie nawet o tym nie pomyślałaś ,ale cholernie się o ciebie martwiłam i denerwowałam.To nasz pierwszy dzień tutaj ,wychodzimy na imprezę 
-Z ,której ty urywasz się z Nathanem do naszego mieszkania aby hmm poczytać książki?
-Kat!
-Mam zgadywać ,że on dalej śpi w moim łóżku.
-Już nie i nie zmieniaj tematu! Powiedz mi tylko gdzie się podziewałaś przez całą noc?
-W Mahiki.-stwierdziła wzruszając ramionami.-A potem łapaliśmy taksówkę do domu ale się zepsuła po drodze więc zaliczyliśmy jeszcze jakiś klub i... i tyle.Chyba.
-Spałaś w ogóle?
-A skąd mam pamiętać?-wybuchnęła jednak potem bąknęła.-Aha.Obudziłam się w łazience w mieszkaniu Jaya i Maxa bodajże.
-Interesująco. Przynajmniej nie w łóżku któregoś z nich.
-Co sugerujesz?
-Nic.
-April! Wiem ,że...
-No właśnie.
-Nie wiesz przecież co chciałam powiedzieć.
-Znam cie na wylot i to od urodzenia.A twoja natura jest jaka jest.
-Dobra trochę przeholowałam.
-Kaaaat.Błagam zwolnij tempo bo ja nie zamierzam za tobą latać i cie pilnować gdziekolwiek wychodzimy ,mieć nadzieję że nie będziesz aż tak bardzo pijana żeby nie wylądować w mieszkaniu u obcego faceta.
-Ap...
-I nie mów ,że wcale tak nie jest.
-Ty też musisz mnie dzisiaj denerwować?Nie dość ,że Jay to jeszcze...
-Co znowu z Jayem?
-Nie masz pojęcia jak mnie wkurzył wczoraj..a tak nie masz bo wyrwaliście się akurat wtedy z Nathem.-spojrzałam na nią wyczekując opowieści.-Najpierw zaczęliśmy się przegadywać... wiesz ,że on jest wegetarianinem?
-Kat tylko nie to co ja myślę.
-Oj no... Więc zaczęliśmy się przegadywać a wiesz ,że jak ja jestem wypita to bredzę i na dodatek jestem... no wiesz.Trochę się pokłóciliśmy a wiesz co się stało potem?! On niby PRZEZ PRZYPADEK wpadł na mnie i wylał na mnie całego guinessa.Myślałam ,że mu na kopie do tego loczkowatego tyłka!
Widząc jej poważny ton i to jak opowiada gestykulując na dodatek wyobrażając sobie tę dwójkę razem w stanie upojenia i prowadzenia zaciekłych konwersacji gdzie "jedno jest mądrzejsze od drugiego" zaczęłam powstrzymywać śmiech.A nawet dotychczasowa wściekłość odeszła daleko gdzieś.-I na czym w końcu stanęło?
-W sumie to niewiele potem pamiętam.No widzisz? Byłabyś tam przy nas to sama być widziała a potem mi opowiedziała.
Wzruszyłam ramionami.-No dobrze więc jesteś w konflikcie z Jayem , a Max ma Ninę więc wyjaśnij mi proszę co u nich robiłaś w nocy?
-Najwyraźniej spałam.-oparła się o blat kuchni i przechyliła szklankę wody do ust.-W kuchni.
-Typowo.
-Już nie jesteś zła?
Kamienna twarz i skierowanie wzroku gdzieś w dal.
-Oj Ap!-wyrzuciła ręce do góry i podeszłą do mnie by następnie objąć mnie swoimi ramionami.-Skrzacie ty mały mój.To jak , wszystko okay?
-Powiedzmy.-mruknęłam.-I już nie rób więcej takich akcji bo nie będę wciąż za tobą latać ze smyczą.
-No dobrze dobrze.-poczochrała mnie. 


Popołudnie spędziłam dosyć leniwie a gdy już straciła swoje magiczne przyciąganie postanowiłam ,że zwiedzę miasto i rozejrzę nico się po okolicy a przy okazji wstąpię do supermarketu po sowite zakupy.
Kat została w domu a jej obowiązkiem oczywiście narzuconym przez zemnie było odkurzenie calutkiego mieszkania.Tak jak zaplanowałam dziś moim środkiem komunikacji miejskiej były nogi.Pogoda była umiarkowana , szare chmury częściowo zasłaniał niebo i tylko nieliczne promienie słońca rozpogadzały aurę.Powietrze? Kolejny raz uświadczyło mnie w tym ,że jednak nie ma to jak Gloucester.Wyruszyłam wzdłuż Redbridge Street mijając wiktoriańskie domy i kamienice ułożone niemal jedna obok drugiej.Niewielkie sklepiki różnego rodzaju i lokale nadawały ulicy centralnego charakteru.Do tego typowe czarne wysokie lampy i przycięte drzewka wzdłuż ulicy.Obejmując wzrokiem okolicę zauważyłam za moimi plecami jakiegoś podejrzanego typka rodem z Matrixu szybko więc zahaczyłam o inną ulicę.Wychodząc z za zakrętu zobaczyłam niewielki park i nagle dopadła mnie tęsknota za wieczornymi spacerami z moim psem.W końcu gdy byłam już daleko od domu postanowiłam poszukać najbliższego super marketu i nareszcie zapełnić pustą lodówkę.Na jutro zaplanowałam tym razem nie samotnie lecz z Kat a jak dobrze pójdzie to i z Nathanem rundkę po salonach meblowych.A więc znalazłam się nareszcie na zakupach , powoli i bez pośpiechu ładowałam kolejne produkty do koszyka , a następnie udałam się do kasy.Stojąc w kolejce zauważyłam po raz kolejny mężczyznę z ulicy. Miał na nosie czarne okulary i czarną skórzaną kurtkę a w ręce trzymał coś długiego i okrągłego jak by tubę w ciemnym futerale.Kiedy spojrzałam w tył spotkałam jego podejrzliwe spojrzenie więc szybko się odwróciłam ,zapłaciłam i spakowałam zakupy do siatek.Opuściłam sklep i złapałam taksówkę by następnie jak najszybciej wrócić do domu.Może jeśli Kat podczas mojej nieobecności nieco się zregenerowała to upieczemy coś dobrego i zapoznamy się z sąsiadami?



---------------------------------------------------------------------------
Witam witam państwa ;)

Aleeee nędza jak to mawia mój polonista.No nędza bo to takie umenczone było że chocho cho!Nie wiem co jest teraz ze mną ale najchętniej bym spadała i jadła nutello podobne rzeczy i nic nie robiła.Przedemną mega trudny tydzień jeśli chodzi o szkołę & sprawdziany ale i tak pewnie wszystko opiepszę no bo przecież nie byłam bym sobą gdyby lenistwo nie zwyciężyło w tym przypadku.Oj ciężko ciężko ;<
Dzisiaj króciutko Skarby bo jutro muszę wstać jeszcze o zmroku xd a juz teraz padam na twarz.Tak ,że Ahoj! I bywajcie tam zdrów , good i ten no i git ;)

Do nn! ;**
Dzięki za tyle wyświetleń Myszki! Jet MOC ;D

poniedziałek, 24 lutego 2014

Rozdział 50

Właśnie wychodziłam z prysznicu przy okazji robiąc pierwszą próbę generalna naszej łazienki kiedy usłyszałam już od progu głos Katherine.

-April , zabije Cię!-oznajmiła twardo zaraz wejściu.-Szukałam jakiegokolwiek sklepu prawie godzinę! A wiedziałaś ,że jakieś sto metrów od naszej kamienicy jest sklep ze zdrową żywnością ,ale wydawał się podejrzany przed wejściem stała gromada krzyczących chińczyków.-powiedziała opadając na fotel i kładąc niedbale reklamówkę z zakupami na podłogę.
-To Londyn, kochana , centrum życia ludzi z całego świata.-odparłam wycierając włosy ręcznikiem.
-Jak dla mnie to trochę za dużo tych egzotycznych obcokrajowców.
Parsknęłam.-Zauważyłaś? Zaczynasz mówić jak ja a ja jak ty.
-To już sobie ponarzekać nie wolno!-zaśmiała się.
-Można ale przypominam ,że zanim ty zdążysz się przygotować do wyjścia ja już dawno będę tam leżała wypita.
Kat wybuchnęła śmiechem tak głośno ,że chyba usłyszeli ją wszyscy sąsiedzi a zaraz potem zrobiła wyjątkowo groźnie poważną minę.-Grabisz sobie grabisz mała.-pogroziła mi palcem.-Ale w sumie... April i entuzjazm na imprezę i to dzisiaj ,w takim dniu? Wow! Ten nasz nowy prysznic działa chyba jakoś energetycznie!
-Taa wypiję jeszcze mojego energetyka i będę fruwać pod sufitem.

Z zadowoleniem sięgnęłam po napój i zostawiłam kuzynkę znikając w łazience.Narzuciłam na siebie mój ulubiony szlafrok i zasiadając przed lustrem przystąpiłam do obrzędów upiększających.Włosy potraktowałam lokówką a następnie trudziłam się nad nieco bardziej wyjściowym makijażu niż ten na co dzień.Po niecałej godzinie byłam już gotowa , umalowana , uczesana oraz należycie ubrana.Kat równie szybko się uwinęła więc nie pozostało nam nic innego jak czekać na chłopaków , którzy mieli pod nas podjechać.Wyszłyśmy z mieszkania i zeszłyśmy na klatkę o mal nie łamiąc sobie nóg przez wysokie buty kiedy chłopaki zadzwonili , z informując nas ,że lada chwila będą.

-April ?-zagadała Kat.
-Yhym? -nie spoglądając na nią otworzyłam drzwi naszej klatki a wychodąc oblała nas fala styczniowego chłodu.-Ożeż ,ale zimo!
-Jacy oni są?
-Kat ,zadajesz mi to pytanie 2 minuty przed spotkaniem z nimi?
Chwila namysłu i kontemplacji.-Tak.-zaśmiała się cicho.
-Sama się przekonasz i wiesz... wydaje mi się ,że jak imprezowi kompani idealnie się zgracie.
-No ja myślę!-orzekła kiedy pokaźne czarne volvo podjechało z piskiem opon tuż pod samą furtkę.A gdy szyba samochodu się uchyliła naszym oczom ukazał się Max. Gwizdający Max.-Ulalalaa!-wydał dźwięk zachwytu.-To może podwieźć panie?-mówił tym swoim uwodzicielskim głosem urodzonego podrywacza.-Takie piękne kobiety nie powinny marznąc w tak świetnie zapowiadający się wieczór.
Ukradkiem spojrzałam na Kat ,która miała równie zachwyconą i podekscytowaną minę jak Max.-Oj Georege trzeba było szybciej jechać to byśmy nie marzły.-odparłam wzruszając ramionami.-I to się okaże ,czy taki świetny.
-No we mnie wątpisz maleńka!?
-Ależ skąd? Ani bym śmiała.
Max nie odezwał się tylko przerywając naszą konwersację spojrzał na moją rudowłosą towarzyszkę.
-A właśnie!-ocknęłam się.- Przedstawiam ci mój drogi moją współlokatorkę Katherine.
-Właściwie to Kat.-poprawiła mnie szczerząc się do Maxa.
-W każdym bądź razie niezmiernie miło poznać.-orzekł tym swoim charakterystycznym tonem a ja pomyślałam "dobrze ,że tego Nina nie widzi".
-Lepiej nam otwórz drzwi ty stary podrywaczu.-parsknęłam ponaglając go.
-Oczywiście oczywiście ,szofer Maxymiliano do usług.-wysiadł z samochodu zabawnie się kłaniając przez co ledwo nie wybuchłam śmiechem.Otworzył nam drzwi i wreszcie zobaczyłam na tylnym siedzeniu zaintrygowanego Nathana.-No ile można czekać?
-Przepraszam kochanie -powiedziałam pośpiesznie i go pocałowałam.-ale Max nas podrywał więc trochę zeszło.
-Max , dzisiaj trzymasz się z dala od April , słyszysz?-zawołał do kierowcy brunet.
-Ooo jaki ochroniarz z pana panie Sykes!
-Zawsze i wszędzie.-odparł Nath już nie tak głośno i pocałował mnie w policzek.-Jeśli trzeba.-dodał na końcu z rozbrajającym uśmiechem.
-Dobra to waleczny Nath się uspokaja a ty Maxiu odpalaj to cacko bo Tom tam w Mahiki korzenie zapuści.-odezwał się ktoś trzeci i dopiero teraz zobaczyłam Jaya siedzącego obok Maxa.
-O Jay , nie zauważyłam Cię!
-Dzięki.
Max charakterystycznie się zaśmiał.-Na ogół nie trudno zauważyć Jaya.-dodał.-I nie martw się Bird ,Tom nie opróżni ci baru.Jeszcze nie.
Chyba tej nocy będziecie mieć jeszcze jednego równego sobie kompana do picia ,pomyślałam spoglądając na Kat.

Wreszcie ruszyliśmy w drogę.Max niezwykle gazował i chaotycznie jechał przez co parę razy na zakrętach zwalaliśmy się na siebie jak domino co powodowało lawinę śmiechu.Nie powiem , myślałam że to Nathan jest porywczym kierowcą jednak przy George'u to istny aniołek drogowy.Po dłuższej podróży oraz ciągnącym się w nieskończoność staniu w korkach do których powinnam się powoli przyzwyczajać skręciliśmy w znajomą mi ulicę.Tak jak zapowiadali chłopaki , tej nocy mieliśmy bawić się w Mahiki.

Wchodząc do środka klubu przypomniała mi się doskonale niedawna sylwestrowa impreza.Padał deszcz kiedy podjechaliśmy pod lokal a ja byłam cała w nerwach , moją drżąca rękę dzielnie trzymał Nathan.Wtedy kompletnie nie wiedziałam jak wypadnę przed jego znajomymi  ,jacy oni będą , jak zwyklą świętować. Później jednak czułam się niezwykle swobodnie jak bym w cale dopiero co nie poznała tych ludzi.No i proszę!Ciekawa jestem czy Kat odczuwa choć nutę niepewności bądź zdenerwowania.Oderwałam umysł od moich przemyśleń i spojrzałam na wnętrze ,które wyglądało całkiem podobnie jak ostatnio.Mahiki od początku urzekło mnie swoją nutą egzotyki , stwierdziłam kiedy właśnie zawitał do nas Tom razem ze swoim drinkiem przystojnymi kolorowymi liśćmi i kwiatami.

-Witam drużyno.-powiedział głośno tak jak zwykł i ze wszystkimi poklei się przywitał.
-O a to..?-wskazał na nikogo by innego jak Kat ,której oczy rozjeżdżały się we wszystkie strony.
-Kat , moja przyjaciółka.-przedstawiłam rudą.
-Hej i jak łatwo się domyślić niezmiernie mi miło poznać.-wyszczerzyła się do Parkera.
-Mi również.-wysłał nowo poznanej uśmiech nr 5.-Więc wy teraz mieszkacie razem?
-Zgadza się.
Tom przesączył przez rurkę procenty po czym stwierdził.-Dobrze wiedzieć do kogo będziemy wpadać na mniejsze i większe wieczorki
-Alkoholowe.-dodał Jay wyrastając obok Toma i stukając się z nimi drinkiem.
-Jak już to w moim domu będą odbywały się tylko i wyłącznie wieczorki soczkowe ewentualnie herbaciane.
Poczułam jak ktoś obejmuje mnie ramieniem.-O to ja wpadnę!-odezwał się nie kto inny jak Nath.
-Ty zawsze jesteś stałym gościem.-uśmiechnęłam się do niego.
-Zaraz zaraz ale to jest też mój dom!-zastrzegła rudowłosa.-Ty w swoim pokoju będziesz urządzać sobie te swoje beznadziejne wieczorki a ja w swoim moje te... lepsze o!
-I to mi się podoba.-orzekł głośno Tom.

Ocho i już się dogadali , pomyślałam przysłuchując się ożywionym konwersacjom Kat z resztą towarzystwa.Wielbiciele napojów zostali przy barze a ja z Nathanem zajęliśmy jeden z boksów z białymi kanapami.

-I swój spotkał swego.-rzekłam spoglądając na podchodzącą już w naszą stronę resztę ekipy z kolorowymi drinkami w rękach.
-Dokładnie.-zaśmiał się cicho Nath.-Od razu wiedziałem ,że się dogadają.
-A tak poza tym to nie wiedziałam ,że zabieracie nas do Mahiki.
-W sumie to zazwyczaj to przyjeżdżamy jeśli jesteśmy w Londynie.
-Bywanie w zwykłych klubach -mówił Jay ,który właśnie się do nas dosiadł.-zazwyczaj kończy się tak ,że nie możemy ruszyć się na metr nie otoczeni z każdej strony dziewczynami ,a tu jest wyjątkowo swobodnie.
Chodzenie do drogich klubów , zakupy robione wcześnie rano , czy unikanie miejsc wypełnionych ludźmi... ze smutkiem spojrzałam na Nathana myśląc o jego ograniczeniach jednak on nie wydawał się zbytnio tym przejętym.Na stacje kiedy mnie odbierał też przyjechał w czapce i okularach , przypomniałam sobie.Nie zdziwiło mnie to bo na co dzień starał się nie rzucać iw oczy i zachować prywatność jednak wiedziałam ,że kocha fanki i stara się poświęcać im swój czas kiedy tylko jest taka możliwość.

-Ap ,chcesz coś do picia?-zapytał Nathan wyrywając mnie z rozmyśleń jak ze snu.
-Tak , weź mi mohito.-wysłałam mu swój uśmiech numer 5 co oznaczało prośbę o przyniesienie drinka.Przy stoliku zostaliśmy tylko ja , Kat i Jay.
-No więc-zaczął już bardzo rozluźniony Jay.-Jak tam wasza nowa posiadłość?
-Świetnie!-wyprzedziła mnie Kat swoją sarkastyczną wypowiedzią.
-Musimy tylko przemalować jeden pokój , doprowadzić kuchnię do porządku i kupić parę nowych mebli.
-A tak... -upiła łyk swojego niebieskiego drinka i po chwili odchyliła usta od krawędzi szklanki wybuchając śmiechem.-Nath zdewastował jej łóżko!-roześmiała się a kiedy ja już otwierałam usta aby coś powiedzieć wtrącił sie Jay.-Dobra bez szczegółów!
-Niee ,nie o to chodzi.-parsknęłam i spojrzałam na nich roześmiana.-Po prostu walnął się na nie i bum! Deski podtrzymujące materac się połamały więc w efekcie wylądował na ziemi.
-Kto wylądował na ziemi?-w mgnieniu oka pojawił się obok nas wilk o ,którym była mowa.
-Ty!
-A daj spokój do teraz kręgosłup mnie boli.-zmarszczył brwi w grymasie.
-Biedny.-zrobiłam podkówkę z ust i cmoknęłam go w policzek.-Ale jaką miałeś minę hahaha taką zdezorientowaną "cholerka , co się dzieje"!? Jaka szkoda ,że tego nie uwieczniłam.-westchnęłam.
-To nawet lepiej ,to nawet lepiej.
                                       
                                                      *kilka godzin później*

-Zobaczymy czy dziewczyny z Gloucester dadzą nam radę ,co nie panowie?-zapowiedział ktoś jednak jakoś bardzo się tym nie absorbowałam gdyż po godzinnych wirowaniach na parkiecie nadal cały świat mi wirował.Siedziałam na jednej z kanap opierając lekko głowę o ramie Nathana i usilnie próbowałam wyostrzyć obraz przed moimi oczami.
-Sorry chłopaki , ale my odpadamy.-oznajmił Nath przez co Tom z Maxem wydali swoje pomruki niezadowolenia.
-No wiem ,że jesteście baaardzo chętni aby mnie pocałować ale wiecie... nie będe wam robił konkurencji.
-Jaaaasne Nath , z tobą to było by już wszystko przesądzone.
-Co sie dziwić , że Młody zawsze wygrywa skoro ma największe doświadczenie.-odparował sarkastycznie Max co spowodowało u wszystkich falę śmiechu.
-A to może Katherine?-zapytał Max swoim niskim głosem.
-Nie wiem na co jeszcze czekacie.-odparła podobnym tonem potwierdzając tym samym swój udział w konkursie.
Kiedy już wszystkie napełnione po brzegi kufle stały przed zawodnikami zaczęłam.-To gotowi mistrzowie? Zaczynamy , start!
I poderwali się jak poparzeni.Myślałam ,że każde pokolei z nich wybuchnie kiedy pochłaniali piwo z zawrotną szybkością.Choć nie wątpiłam w umiejętności mojej przyjaciółki to wystartowała trochę za późno i była delikatnie w tyle jednak nadal dzielnie i zaciekle walczyła.W pewnej chwili kiedy kufle były pokaźnie opróżnione Kat niesłyszalnie pisnęła gdy złoty płyn zaczął ściekać z jej brody aż do dekoldu na co od razu zwrócił uwagę Max a widząc jego wzrok na mojej kuzynce zaczęłam się niemiłosiernie śmiać.
-Ostatnie sekundy! Iiii... Tom i Jay idą łeb w łeb.-komentowałam.-Stawiam 20 na Toma!
-50 na Jaya.-zawołał Nath.
-Iiii nieeee Jaaaaay!-wykrzyknęłam kiedy Loczek z mocno zaciśniętymi oczami pochłonął calutką zawartość kufla aż do dna dosłownie pół sekundy przez Parkerem.
-I kto jest mistrzem!? No kto...? Nie słyszę , może by tak jakieś wyrazy uznania...?
-Jaaaay jestem przez ciebie o 50 funtów w plecy.-mruknęłam niby obrażona co spowodowało łaskotki w bok.
-Nath!-szturchnęłam go już się śmiejąc.
-No to nagroda czeeeeka!-zawołali entuzjastycznie oboje przegrani.-A zaraz to kto przegrał tak właściwie?
I zapadła cisza.Spojrzałam ukradkiem na rudą , miała niepewną minę jak by chciała się schować i stać niewidoczna.-Kaaaatherinoooo.-zawołałam melodyjnie z szerokim uśmiechem patrząc w jej stronę.-Gorące usta Birda czekają.-lałam z śmiechu podobnie jak reszta.
Kat nic nie powiedziała tylko z naburmuszeniem jak małe dziecko patrzyła na wszystkich aż jej wzrok utkwił na Jayu który już siedział wyprostowany i w pełni gotów do wypełnienia zakładu.-Eeeww miejmy już to za sobą.-mruknęła.
-Jay?-wszyscy się do niego zwrócili i wlepiali swoje oczy w te dwójkę.
-Och no dobrzeeee.-wywrócił oczami zbliżając się do niej tak że wystarczyło tylko pochylić głowę do pocałunku.-Czekaj.-rzucił szybko i kiedy Kat już była na przeciw niego z całej siły i na cały klub najgłośniej jak kiedykolwiek słyszałam ... beknął. Wszyscy wybuchnęli śmiechem łącznie z Tomem ,który składał Jayowi gratulacje pobicia nowego rekordu życiowego i tylko Kat wydawała się zielona na twarzy jak by zaraz miała zemdleć.
-Zrobiłeś to specjalnie!-krzyknęła oszołomiona.Wyglądała jak by spokojnie szła ulicą a ktoś przez okno wyrzucił na nią zawartość swojego śmietnika.
-Nie nie ależ ,absolutnie nie.-zaczął się tłumaczyć Jay jednak wydawało się , że z dopełnieniu zakładu będą nici.
-Jay to było.... genialne.-wykrzyknął Parker.
Zieleń i bladość zeszły z twarzy Kat i wydawała się być teraz w nieco lepszym stanie.-Dobra masz rację to był wyczyn ale to nie zmienia faktu ,że....
-Wiedziecie jaki ze mnie rekordzista.-wypiął dumnie pierś do przodu i uniósł brwi jednak widząc niezadowoloną minę Kat dodał.-No dobra chodź tu , publiczność się nie cierpliwi.
Oboje zbliżyli się do siebie chodź bardziej zdecydowany ruch zrobił Jay ,Kat zamknęła oczy i schowała na chwilę swoją dumę do kieszeni kiedy usta Jaya wpiły się w jej.Wszyscy z zapartym tchem obserwowali proces wypełniania zakładu i rzucali swoimi kąśliwymi tekstami.Wreszcie kiedy dwójką oderwała się od siebie zaczęliśmy klaskać i gwizdać.
-No no !
-Kat i jak wrażenia?
-Bez tego co zrobiłeś przedtem było by o wiele lepiej.-odparła poważnie wycierając kantem dłoni usta.
-Ale nie było źle?-dopytywał się tym razem Bird szczerząc się.
-Dobra ,będę szczera.Jeśli to był pocałunek na zakład a porównując go do jakiejś... setki(?) jakich doświadczałam to sory Jay ale wypadasz słabiutko.-wzruszyła ramionami.
-Uuuuu! Bird musisz popracować! Max jesteś chętny?
-Człowieku gdyby nie Nina to ja nie wiem co ja bym z Jayem teraz robił.-rozmarzył się Łysy dając w śmiech po czym chwycił głowę Loczka i cmoknął.
-Maxiu tylko ty mnie rozumiesz... -zasmucił się spuszczając głowę.-Jesteś moim ulubionym partnerem bromancowym!
-Jasne Bird , to jak my to się nazywaliśmy?
-Emm Mey.. May nie czekaj Jax ... Jex tak tak Jex!
-To był Jax debile!-poprawił ich Tom nadal rechocząc.
-Ooooo właśnie Tommy Parkerusu kochany no chodź tu do mnie Słońce!-tym razem Max sie obrócił i rzucił w uściskach na Toma ,który był już solidnie napojony i wydawał się w być w tak błogim nastroju że było mu chyba wszystko jedno czy całuje go Max czy Kelsey.
-Tomax to jest bromans ludzie! Paczcie i podziwiajcie.-bełkotał Parker.-No chodź tu ty mordo moja!
Wszyscy zalani śmiechem patrzeli na ściskającą się dwójkę pijanych facetów kiedy spojrzenia Nathana i Jaya nagle się spotkały.I znów zaczęło się "Bird ty moja druga połowo!" albo "Lil Nath , najdroższy pozwól , że cię uściskam!". Spojrzałyśmy po sobie razem z Kat ogłupiałe nie wiedząc co zrobić przyglądałyśmy się tej komicznej sytuacji.

                                                    *godzinę różniej*

Sięgnęłam po kolejnego drinka i już miałam wypić go do dna a następnie ruszyć na parkiet i szukać Nathana jednak pan zaginiony w jednaj chwili zjawił się obok mnie.Chwiejnie opadł na kanapę , widziałam jego rozmarzone świecące oczy ,które oprócz powolnych ruchów doskonale świadczyły o jego głębokim stanie upojenia alkoholowego.
-Właśnie miałam cie szukać.-odparłam kiedy oparł się o moje ramie jak by był śpiący.
-Ale tamtatadramtam jestem!-wyszczerzył się zadowolony.-Tęskniłaś?-zapytał zionąc procentami i niespodziewanie zaczął obejmować mnie ramieniem a potem całować moją szyję.
-Nooo jasneee.Ja?Jak mogłabym za tobą nie tęsknić.-uśmiechnęłam się a Nath dalej kontynuował swoje pocałunki przez co niekiedy wierciłam się przez łaskotki.-To może posiedzisz tutaj chwilę i choć trochę wytrzeźwiejesz ,hm?
-Wydajesz się być taaka trzeźwa... -wybełkotał i po chwili podniósł głowę i spojrzał na mnie napojonymi oczami.-To nie fair!
-Jak to nie?-roześmiałam się z jego obrażonego tonu.
-Aaa bo widzisz no jak jestem pijany to wszyscy wydają mi się taaaacy trzeźwi i mam wrażenie ,że tylko robie z siebie przed nimi idiotę.
-Hmm jak by ci to powiedzieć Nath... oni
-Nie kończ i tak wiem.-przerwał mi , miał tak niewiarygodnie świecące i rozbiegane oczy.Lekko się kolebiąc jak na statku podniósł się z kanapy i spojrzał we mnie.-Mówiłem ci ,że jesteś tak niewiarygodnie piękna?
-Kiedy byłeś pijany z jakieś 50 razy.-zaśmiałam się .Śledziłam każdy jego ruch , nieudolnie odgarnął moje włosy na bok i zaczął błądzić ustami po szyi jedna zaskakująco delikatnie , już dobrze wiedział ,że powoduje to u mnie łaskotki.
-Powinienem o wiele częściej ,nie uważasz?-wymruczał.
-Nie obraziłabym się.-uśmiechnęłam się kiedy posadził mnie na swoich kolanach i ponownie zaczął całować , czule , z oddaniem , namiętnie.Woń jego perfum mieszała się z alkoholem tak jak światła parkietu mieszały się ze wszystkim innym lekko mnie otumaniając.Był taki ciepły , pod dłońmi na jego koszuli czułam jak jego klatka piersiowa unosi się i opada.Zaczęłam błądzić dłonią po jego torsie kiedy on jedną gładził mój policzek a druga powędrowała gdzieś do okolic tali i zaczęła wślizgiwać się pod mój top.Oderwaliśmy swoje usta tylko na chwilę aby zobaczyć co się stało.Kat stojąca kilka metrów od nas lekko chwiała się na nogach i wrzeszczała na zakłopotanego i zdezorientowanego Jaya.
-Masz ochotę tu zostać?-wyszeptał mi do ucha Nath.
-Nie.-powiedziałam pewnie i równie cicho jak on spoglądając w jego świetliste zielone tęczówki.Było to coś w rodzaju zgody.-Zwijamy się.




------------------------------------------------------------
Witam Was Kociaki! ;)

Śmiało ,możecie mnie zadźgać , powiesić , ukatrupić czy nawet spalić żywcem.Należy mi sie ;< I nawet nie chce mi się patrzeć jak długo mnie tu nie było.Wytłumaczenie moje brzmi : brak weny ,brak czasu + morderczy powrót do szkoły .Taaaa witaj dobijająca rzeczywistościo! eeww a jutro mam na 7 -,-  Rozdział jest ... no nie podoba mi się w ogóle.Fakt gdyby był napisany w ekspresowym tempie byłby okay.Zauwarzyłam ,że kiedy mam myśł "ten rozdział musi byc mega ,musi wydarzyć sie to a to.." to gówno mi wychodzi a nie rozdział... :/ cóż życie.


Będe zmykać i spróbuje nadrobić nieco zaległości na waszych cudnych blogach.Tak ,że ahoj Misiaki!
Pod koniec tygodnia ewentualnie w granicach weekendu się ukrze nowy cosiek ;) Wow i ta moc 50! I jeszcze dodatkowo ta moc 15 tysiecy wyświetleń <3 nbsp="" p="">Spadam i całuję! ;*



sobota, 15 lutego 2014

Rozdział 49

Znajomy krajobraz , ceglane stare domy , zakurzone ulice , zwykli ludzie - to wszystko znikało za szybą pociągowego przedziału , w którym siedziałam.Katherine siedząca na przeciwko mnie z oddaniem szukała w swojej torebce telefonu nie zważając na znikający za nami obraz rodzinnego miasta.Tego dnia nie czułam się zbyt dobrze a wydawało mi się ,że powinnam. Jadę tam gdzie chciałam do kogoś ,za którym przez te kilka dni zdążyłam niesamowicie się stęsknić i do tego dochodzi perspektywa rozpoczęcia nowego życia  w swoim własnym kącie.I wydawać by się mogło ,że chyba nic nie jest w stanie zakłócić mojego spokoju , a jednak...Czułam jak by mój cały spokój i cudowna perspektywa spełnienia zostały odrzucone gdzieś na bok i zastąpione znów nadciągającym niepokojem.Tak , nie pogodziłam sie z rodzicami od ostatniej kłótni.Chciałam , tak bardzo chciałam wyjeżdżając swobodnie i bez żadnych niedomówień czy konfliktów się z nimi pożegnać.Tak jak kiedy wyruszałam do Stanów , kiedy mama po raz setny mówiła "uważaj na siebie ,April" , a tata odwiózł mnie na lotnisko i niemal nie zatrzymał mnie swoją szczerością oraz smutkiem.W tedy czułam się pewniej , teraz już sama nie wiem... Ostatnie sprawy pozostały niewyjaśnione , każda ze stron pozostała chłodno obojętna co jeszcze bardziej mnie dobija.W dodatku zaczęły ogarniać mnie wątpliwości co do mojej decyzji i świadomość ,że może w ich słowach podczas tej pamiętnej kolacji było jakieś ziarnko prawdy.

-Ziemia do April!-zawołała moja towarzyszka podróży.-No chyba nie zamierzasz spędzić 2 godzin gapiąc się w szybę?
Wyrwana z rozmyśleń spojrzałam na nią z ukosa.-Nie nie ,co ty.-zerknęłam na nasz pusty przedział wzdychając.-Szkoda ,że ta podróż tyle trwa.
-Właśnie! Już nie mogę się doczekać wtargnięcia do naszego nowego królestwa!-niemal pisnęła a ja słabo uśmiechnęłam się widząc jej entuzjazm.-Może okaże się ,że na przeciwko mieszkają jakieś niezłe chłopaki?-pomachała mi brwiami z entuzjazmem.
-Marzysz , kochana.
-A ty tylko zrzędzisz , kochana! Jak myślisz ? Może upieczemy jakieś ciasto i zrobimy obchód po kamienicy?Albo wiem! Lepiej weźmy jakiś trunek wiesz ,będzie tak na ludzie i..
-Widzę ,że już pierwszej nocy chcesz wylądować w kogoś w łóżeczku , hm?
-April , miałam na myśli zaprzyjaźnianie się z sąsiadami , przyjazne stosunki nic więcej.-wzruszyła ramionami.
-Taaa ja się obawiam ,że te stosunki mogą być nieco za przyjazne nawet.
-Och ,jak zwykle marudzisz.-machnęła ręką.-Powiedz lepiej ,czy dziś wpadną te twoje chłopaki z The Wanted? No wiesz, trzeba jakoś ochrzcić lokal.
-Kat , ciebie tam nawet jeszcze nie ma a już planujesz pasmo imprez.
-Nie ma ,ale będę i zobaczysz ja w takim nie ochrzczonym mieszkanku długo nie pociągnę.
-Jasne jasne.-odparłam.-Hmmm jak myślisz , wytrzymam z tobą dłużej niż tydzień?
Zrobiła "oburzoną" minę i po chwili odezwała się wznoszącym tonem.-Zawsze możesz wyprowadzić się i pofrunąć do Nathana.
-A ty urządzisz w moim pokoju bzykalnię.-powiedziałam ślepo patrząc a przestrzeń.
-Eeeej! Zaraz wylecisz z tego pociągu , mała! -uniosła się i rzuciła we mnie rękawiczką.
-Dobra , nie powiedziałam tego , cofam.-zaśmiałam się.
-Ty to lepiej wracaj do swoich zmartwień i medytacji.
-Skąd...?
-Moja droga przyjaciółko , twoja twarz mówi wszystko.-odparła ze szczerością , a niedługo potem zapadła cisza , usadowiłam się wygodniej na swoim miejscu podkurczając nogi i znów gapiłam się w uciekający za nami las.

                                                                  ***

Obie nasze walizki wydawały się niewyobrażalnie ciężkie więc cudem było przetransportowanie je na korytarz pociągu. Od Nathana dzieliło mnie jakieś 10 metrów i przede wszystkim jako takie wyjście z pociągu z bagażami. Kiedy przeciskałam się z moja ogromną walizką przez ludzi usłyszałam za sobą głos.
-Pozwoli pani ,że pomogę.- pewny , dobrze znany , z lekką chrypką i mocnym akcentem.Nathan!!!Natychmiast się odwróciłam i zobaczyłam ukochanego bruneta sięgającego jedną ręką po mój bagaż a drugą wędrującą na moja talię.Nie czekałam już na nic , po prostu niemalże rzuciłam się na niego.-Nath!-pisnęłam tuląc się w jego i nie powiem pewnie był zaskoczony moją tak żywiołową reakcją jednak w tej chwili nic mnie nie obchodziło nawet ludzie przeciskający się obok nas i nieprzyjemne dźwięki pociągów hamujących na szynach.Moje serce aż skakało z radości na jego widok.Czułe pocałunki i wymienianie stęsknionych spojrzeń przerwało nienaturalnie głośne chrząknięcie Kat.
-No to ten.-zaśmiała się.-W życiu nie widziałam słodszego widok i to w dodatku z April w roli głównej , jednak...
Przerwał jej Nath z szerokim uśmiechem. -Jasne Kat , zbierajmy się stąd.
Po wpakowaniu wszystkich naszych rzeczy do niezawodnego samochodu Nathana ruszyliśmy prosto do naszej nowej posiadłości.Kat w drodze była nie mniej podekscytowana niż w pociągu ,jednak teraz i mi się to udzieliło.Po pochmurnym nastoju sprzed paru godzin nie pozostało w zupełności nic.Siedziałam na przednim siedzeniu białego audi i kątem oka spoglądam na mojego kierowcę.W prost nie mogłam oderwać wzroku od prowadzącego Nathana ,który doskonale zauważał moje spojrzenia i śmiał się pod nosem.
-Doprawdy człowieku nie wiem jak ty to robisz ,ale April jeszcze w pociągu wydawała się w tak parszywym nastroju że myślałam ,że zaraz wyskoczy przez okno i wpadnie pod tory.-zauważyła Kat.
-Nath już miał zamiar zabierać głos kiedy go wyprzedziłam.-Och Kat , i myślisz ,że tylko on tak na mnie działa? Wszystkim fankom zawirował w głowie.
Spojrzał na mnie tymi swoimi niezwykłymi oczami z mnóstwem emocji.-Ale tobie szczególnie , co?
-Najszczególniej.-uśmiechnęłam się szeroko do niego  znów mogąc go widzieć.
Usłyszałam głośne westchnięcie za swoim fotelem.-Jezu ,ja muszę sobie kogoś znaleźć bo zeświruje z wami.
Spojrzałam na nią.-Aaa!O to się raczej martwić nie musisz.
-No ja myślę ,że reszta ekipy wpadnie raz za czas na herbatkę ,ewentualnie jakąś kawę bądź mocniejszy trunek.-zaśmiała się Katherine.
-Wydaje mi się ,że powinnyście zrobić wycieczkę zakupową do monopolowego.-Nath.
-Właśnie.-pomachała brwiami z ekscytacją.-I pamiętasz Ap , moje genialne plany , prawda?
-Tak.. jak mogłabym o nich zapomnieć.
-No!-klasnęła w dłonie.
-Czy ja dobrze rozumiem? Jeszcze nie ma was w domu a już mamy podjechać do sklepu po asortyment na parapetówkę?-spojrzał na nas Nath.
-Zgadza się!
-Kat , mówiłam ci ja na serio nie mam dzisiaj siły!
-Dobra dobra , a skoczyć na Nathana to jakoś siłę miałaś !-zastrzegła przez co sam wspomniany głośno się roześmiał.
Wywróciłam oczami.-Ona jest niemożliwa!
-I taaaaka mądra.-dodała z zachwytem.
-Nie wiem co ma to wspólnego z moim skokami na Nathana jak to ujęłaś ,ale niech będzie...

Kilka minut później po podróży pełnej śmiechów i wygłupów dotarliśmy pod właściwy budynek.Dziś wyglądał jakoś inaczej , kiedy po raz pierwszy oglądałam go z Nathanem już się ściemniało a okolica nie wydawała się mi taka wymarzona jedna dzisiaj ten dzień dodawała mu uroku.Znów zajęliśmy się taskaniem bagażów a kiedy ledwo co dotarliśmy do wejścia przed moimi oczami wyrosły dziesiątki schodów.Jednak nie ma to jak możenie bardzo siły ale za to pomocny i przy okazji uparty Nathan.Po odebraniu kluczy od właścicielki z mieszkania niżej nie pozostało nic innego jak dotarcie do numeru 7. Było takie jak je zapamiętałam , może nie koniecznie ładne i stylowe ale za to nasze.Kiedy postawiliśmy walizki w przedpokoju popędziłam po korytarzu a następnie do salonu i odsłoniłam wszystkie okna pozwalając światłu wypełnić przestrzeń.

-To co herbaty , panie Sykes?-zawołałam ruszając do kuchni kiedy Nath rozsiadł się na kanapie w salonie.
-O tak poproszę!
-Pfff chyba z termosu.-prychnęła Kat pojawiając się obok mnie.-W tej kuchni w ogóle coś działa?
-Zaraz sprawdzimy.-oznajmiłam i zaczęłam nalot.
Herbatę zrobiliśmy po godzinie... Kuchnia świeciła pustkami a z kolejno otwieranych świecących pustkami szafek wylatywał kusz.Na reszcie kiedy znalazłam czajnik mogłam go użyć. Katherine mimo niezbyt dobrej funkcjonalności kuchni i tak chodziła po mieszkaniu z uśmiechem przyklejonym na twarzy.W końcu ta sfera kompletnie jej nie obchodziła - ważniejsze był pokoje.
-Nastaw się jutro na dzień pełen wrażeń.Odwiedzimy kilka sklepów , ewentualnie kilkadziesiąt.
-Cccco?
-April . trzeba pokupować mnóstwo rzeczy a poza tym to ja mam nadzieję ,że odstąpiłaś mi żółty pokój a nie
-Różowy.-powiedziałam nie śmiało lekko się uśmiechając.
-Nieeeeee.-opadła na kanapę obok Natha omal nie wylewając mu herbaty.-Ja tam nie zasnę!
-Zawsze możesz urządzić tam bzykalnię-odezwał się Nathan za co został przez nas zgromiony spojrzeniem-Różowo mmmm!
Rzuciłam w niego poduszką i usiadłam na brzegu kanapy.-Czyli przez najbliższy tydzień bawimy się w dekoratora.
-Nathan , znasz jakiś niezłych fachowców od remontów?-zapytała Katherine.
-Jasne! Jay i ja na przykład.-odparł z zadowoleniem na nas spoglądając przez co wybuchłam śmiechem.
-Eeee serio? Jay i TY?
Kat pojawiła się nagle obok mnie i objęła mnie ramieniem.-Wyobraź to sobie.Nathan w seksownym roboczym wdzianku , umazany farbą wycierając pot z czoła.
Wybuchnęłam śmiechem.-Kaaaaaat!! Nie nie nie tu nie będzie żądnego remontu.
-Dobrze w takim razie...-znów przybrała swój marzycielski spokojny ton.-Teraz wyobraź sobie Jaya.
Roześmiałam się uderzając ręką w czoło tym czasem moja przyjaciółka dalej chichotała.-Kaaaat ja zaraz tobie... !
-Hmm niewidzialność jest jednak super.-odchrząknął Nath na co spojrzałam na niego i znów parsknęłam.
Przysunęłam się do niego na kanapie i cmoknęłam w policzek.-Ale wcale Nathah James Sykes nie jest niewidzialny.-uśmiechnęłam się wślizgując się pod jego ramie.
-Myślałem ,że byłaś zajęta wyobrażaniem sobie spoconego Jaya.
-Ależ nie! Nath , wcale nie , to tylko Kat i jej chora wyobraźnia.
-No nie wiem , nie wiem...
-A ja wiem.-dobrałam się do jego grzywki.-Chyba pójdę odwiedzić moja nową sypialnię , co o tym sądzisz?
-Sądzę ,że... idę z tobą!
I podniósł się z kanapy jak oparzony.Chwytając mnie za rękę pociągnęłam go w stronę mojego pokoju.Blado żółte ściany , nieco dziwnie wyglądając piętrowy regał pod oknem , komoda , pasiasty dywan i łóżko zajmujące jakąś 1/3 pomieszczenia.Nie ważne , i tak jest nieźle , stwierdziłam.
-To co... pierwsza próba ? -zaproponował pół szeptem Nath pociągając mnie za sobą.Nic nie mówiąc skinęłam głową , kiedy usiadł na krawędzi nagiego materacu i stwierdził że jest wygodnie.-Jak myślisz , nieźle będzie mi się tutaj u ciebie sypiało?
-No nie wiem.-wzruszyłam ramionami uśmiechając się.A tym czasem Nath rozłożył się na materacu jak na swoim i wyciągnął do mnie rękę kiedy omal nie pękłam ze śmiechu widząc jego miny!Materac po prostu się zapadł , coś grzmotnęło przez co jak by utworzyła się pod nim jakaś dziura i bach! Stałam nad brzegiem i jak głupia śmiałam się z biednego zdezorientowanego Nathana który wylądował na podłodze.-Widzę ,że moje łóżko nie ma zamiaru się z tobą zaprzyjaźniać.-parsknęłam głośno a Nathan w tym czasie podniósł się na łokciach i przyciągnął mnie do siebie tak ,że wylądowałam na zapadniętym materacu razem z nim.

Nadal nie mogłam opanować śmiechu nawet kiedy znalazłam się tuż nad nim.Jego klatka piersiowa nadzwyczaj szybko opadała i się uniosła w dodatku przez śmiech ciągle drgała , widziałam w jego oczach tańczące światła a w uśmiechu szczerość i szczęście , jakąś pewność , błogość ,brak jakichkolwiek zmartwień , po prostu celebrowanie chwili. Moje włosy opadły w dół tworząc kurtynę zasłaniającym nas przed światłem ,które wlewało się  przez okno. Poczułam dotyk jego dłoni na moim policzku.-Jesteś taka piękna.-powiedział.
-Nath , przestań proszę.
-Kiedy ja nie mogę.-szepnął unosząc kąciki ust ku górze.Byliśmy tak blisko ,że jeśli dobrze się przyjrzeć mogłabym dostrzec moje odbicie w jego źrenicach.
-Tęskniłam za tobą.
-Ja też.-jego dłoń gładząca po mojej twarzy przesunęła się na kark i odgarnęła moje włosy do tyłu.-Nigdzie już nie wyjedziesz?
-Nigdzie.
Powtórzyłam kiedy nasze usta niemal już miały się połączyć.

-Eeew.. co tu się dzieje?-usłyszeliśmy doskonale znany rozbawiony głos.Kiedy oderwałam moje spojrzenie od Nathana zobaczyłam Katherine stojącą w drzwiach i bacznie przyglądającą się scenerii.
-Wiesz Kat akurat-zaczął już Nath jednak zamknęłam mu usta palcem.-Coś dziwnego stało się z materacem.
-Raczej coś dziwnego dzieje się teraz z materacem.-sprostowała.-Usłyszałam jakiś huk i pomyślałam ,że..
-Och , Nathan wpadł na łóżko jak... jak to on.-zaśmiałam się kończąc zdanie.-I wygląda na to ,że muszę kupić nowe.
-Ooo wspaniale! Planowałyście jutro iść na zakupy ,prawda? W takim razie idę z wami , w końcu muszę wybrać coś na czym wygodnie będzie nam się spało i...-mówił za co dostał ode mnie po głowie.
-Świetnie ,w pełni popieram!Pomożesz nam przynajmniej dźwigać.
-Obawiam się jednak ,że sam sobie kochanie nie dasz rady.
-Czyli będę musiał wezwać posiłki...
Ściszyłam głos.-Może jednak lepiej nie , Kat będzie świrować.-szepnęłam na co zachichotał
-Rozumiem.-odpowiedział równie cicho.
-I tak wiem ,że mnie obgadujecie.-powiedziała sama zainteresowana nadal stojąc w drzwiach i z założonymi rękami opierając się o framugę.-To ja się zwijam a wy kontynuujcie czy co tam chcecie.

Niestety nie kontynuowaliśmy i jak łatwo się domyślić Nath był z tego faktu niezadowolony.Postanowiłam sprawdzić co nie tak jest z moim łóżkiem i po dokładnym przeglądzie okazało się ,że drewniane belki które podtrzymywały materac się połamały... No to sobie dzisiaj tu pośpię! Pierwsze oczywiście co zrobił Nathan to zaproponował mi nocleg u siebie ,jednak kategorycznie odmówiłam bo przecież nie po to znalazłyśmy sobie z Kat to mieszkanie ,żebym co chwilę zwalała mu się na głowę.Pomyślałam ,że jakoś sobie poradzę i znajdę dobrą miejscówkę na sen na kanapie w salonie.
Nadeszły godziny późno popołudniowe kiedy Nath oznajmił ,że musi się już zbierać do chłopaków.Razem z Kat z racji ,że byłyśmy głodne ,a w lodówce nie było nic prócz pustych półek zamówiłyśmy niezawodną pizzę i zaczęłyśmy prowadzić debatę odnośnie rychłej parapetówki.
-Katherine!!-podskoczyłam kiedy niespodziewanie rzuciła we mnie oliwką.
Siedząc na fotelu na przeciwko zaczęła chichotać.-No co?! Nie mogłam się powstrzymać , tak mnie energia dziś rozpiera!
-Nie Kat , naprawdę nie mam siły na żadną imprezę.A poza tym tu jest taki syf ,najpierw trzeba wszystko poodkurzać ,poprzestawiać meble , wypakować się.-zaakcentowałam ostatnie bo nasze walizki choć już rozpięto to i tak dalej stały bezczynnie w korytarzu.
-Oj , napijesz się kawy albo jakiegoś energetyka i idziemy na balety!
-Kaaaat.-westchnęłam śmiejąc się głośno.-Na balety?
-Yhym.-kiwnęła głową.-No nie daj się prosić.Słuchaj , może weźmiesz Natha a on weźmie kolegów hmm?
-Niech będzie ,ale leciż mi do sklepu po energetyka!-oznajmiłam na co Kat od razu wyszczeliła z  fotela i zaczęła mnie przytulać ,ściskać i dusić.-No no dość już tego bo ten energetyk mi sam ze sklepu nie przyfrunie.
-To ja idę a ty znajdź sobie jakieś niezłe ciuchy.-pomachała mi brwiami po czym poszukała wzrokiem swoją torebkę i już jej nie było w salonie.Uznałam ,że znalezienie Kat sklepu zajmie parę nie mało czasu więc spokojnie dokończyłam jeść pizzę a kiedy już mój żołądek był pewny z niechęcią przyprowadziłam swoją walizkę do mojego nowego pokoju i zaczęłam swoje "wahanie" nad stylizacją na dzisiejszy wieczór ,a w miedzy czasie zadzwoniłam do Nthana ,który ku mojemu dziwieniu zareagował na pomysł wyjścia równie entuzjastycznie jak moja przyjaciółka w dodatku mówiąc ,że zabierze se sobą całą swoją ekipę The Wanted.Już widzę szeroki uśmiech Kat na tę wiadomość , pomyślałam.

-----------------------------------------------------------
Siemson Skrzaty! ;)

Ale ze mnie... już nie powiem co.Taaaaa pewnie rozdziały co 4-5 dni.Nie dało rady -,- Cóż wena niby była i zaczęłam pisać już środę jednak starczyło tylko na 5 zdań potem poddałam się i spróbowałam nastepnego dnia i tak aż do dzisiaj.We wczorajszy walentynkowy wieczór oczywięci baaaardzo romantycznie spędzony z moimi ukochanymi 5 tysieciom zdjęć The Wanted oraz sokiem pomarańczowym ,który przyozdobiłam markerem i głupimi rysunkami do czego dochodziły czipsy ,winogorna i uwaga...! tabletki na ból gardła.Tak sie składa ,że cierpię na "Zanik głosu ala Nathan Sykes" ;< masakra! A ciągle cos sobie fukam do gardła i nic..
No ale mam nadzieję ,że wasze Walentynki wyglądały inaczej .Ba na pewno inaczej! ;) Przede mną jeszcze dzień singla który spędze zrzeszona z moimi koleżankami czyli w moim przypadku będę musiała opanować jakoś język migowy...
No nic.Miśki wy moje , bardzo mocno tulę i ściskam i cichutko przepraszam za kolejne opóźnienia i taki byle jaki rozdział.Zauwarzyłyście? Znowu początek taki melancholijny a koniec taki happy xd
Ale już zmykam.Do nastepnegooooo! ;**