Rozdział 34

Dotarliśmy do ulubionej galerii Nathana -nie ma tam tłumów ludzi więc nie dziwię mu się ,że często tu kupuje , przynajmniej może robić to w spokoju. A więc tuż po zaparkowaniu ,choć znalezienie odpowiedniego miejsca zajęło nam trochę czasu weszliśmy do galerii.Przed moimi oczami pojawiło się multum sklepów a przede wszystkim wszechobecne dekoracje świąteczne. Nie licząc ogromnej choinki na środku pomierzenia poobwieszanej ze wszystkich stron kolorowymi światełkami.Wystrój ten robił wrażenie .Nathan widząc moją minę typu "zagubione dziecko we mgle" chwycił moją dłoń.

-To masz już jakieś pomysły na prezenty?-zapytał.
-Wiem tylko ,że muszę kupić jakiś dobry ekspres do kawy hmm tacie może zegarek.Nie mam pojęcia co dać mamie a Kat w sumie ucieszyłaby się nawet dobrze zapakowanym słoikiem nutelli.-mówiłam dalej rozglądając się wokoło.
-Nutella?Jak oryginalnie.-odparł z uśmiechem.
-W takim razie wymyśl coś lepszego!-odparowałam po czym zobaczyłam jego zamyśloną minę.-No właśnie... To co może najpierw ten ekspres?
-Na końcu galerii jest duży sklep ze sprzętem RTV i AGD ,czy coś w tym stylu... Chodź bo coś mi się wydaje ,że się zgubisz.-posłał czarujący uśmiech i splótł swoją rękę z moją  i ruszyliśmy na wprost.
Cóż to że interesujący mnie sklep znajdował się na drugim końcu galerii nie działało to korzyść Nathana bo zanim tam dotarliśmy zahaczyliśmy o kilka sklepów po drodze.
-Juuuuż?-stał znudzony pod przymierzalnią kiedy przymierzałam kolejną parę jeansów.
-Zaraz zaraz.Jeszcze tylko zmierzę 3 pary i wychodzę.
-Taaa ale zanim to zrobię przez godzinę będę się zastanawiała ,w których wyglądam lepiej potem gdy stwierdzę że nie mogę się zdecydować na te ,czy na te znowu je przymierze i tak zmarnuje kolejną godzinę.-majaczył udając mój ton głosu.
-Ej bo zaraz dostaniesz!-wychyliłam się z przymierzalni i pacnęłam go w tył głowy.-A z resztą mądralo skoro tak chcesz oszczędzać czas to lepiej ty mi powiedz ,w których mi lepiej.-odchyliłam całkowicie bordową zasłonę i zaprezentowałam mu się w całej okazałości w jasnych marmurkowych rurkach.
-Hmm.-położył rękę przy brodzie tak że wyglądał jak by intensywnie nad czymś rozmyślał.-Obrót proszę.Stop ,stań tyłem.Tak dobrze ,a teraz lekko się pochyl.Może jeszcze odrobinę.-wydawał polecenia ,które ja z niechęciom wykonywałam.
-Iii?Nathan przestań się tak gapić ludzie tu są!
-Przecież ja tylko oceniam twój wygląd.
-A mógłbyś ocenić całokształt a nie tylko ich tylną -górną cześć?-podniosłam się z pozycji i stanęłam przed nim przodem.
-Ehh kobiety.-mruknął.-Wskakuj w drugie!-zarządził.
-I kto tu jest wybredny proszę państwa.-rzuciłam wchodzą  do przymierzalni i zasłaniając "kurtynę". Następnie tak jak polecił Nath przymierzyłam jeszcze jedną parę jeansów po czym wykonałam tak zwany" test Nathanowy" ,który jednoznacznie orzekł że jednak pierwsza para jest o niebo lepsza. Zadowolona aczkolwiek już nieco zmęczona podreptałam do kasy i zakupiłam ubrania. Gdy wyszliśmy ze sklepu okazało się ,że jest bardzo późno a za godzinę zamykają -środek tygodnia. Spanikowałam bo jak dotąd nie kupiłam nawet jednego prezentu z mojej listy nie licząc oczywiście kilku drobiazgów dla mnie.Szpagatami pognaliśmy w końcu do sklepu na końcu galerii. Kiedy  w końcu dotarliśmy do działu z ekspresami do kawy i innym sprzętem zaczęło się medytowanie."Ten wygląda dziwnie ,ten ma za mało funkcji ,a ten znowu za drogi". Jednak po 20 minuach udało mi się wybrać odpowiedniego robota i z ulgą że kupiłam choć jedną pomyślaną przeze mnie rzecz zapłaciłam za niego przy kasie. Potem wręcz wybiegłam ze sklepu ponieważ to nie było koniec moich zakupów , mam jeszcze trzy osoby z obdarowania prezentami. Mój przewodnik Nathan zaprowadził mnie do sklepu z biżuterią.Tam w oko wpadł mi niezły srebrny zegarek.Od razu pomyślałam po moim ojcu ,który zawsze wiecznie się spóźnia -z pewnością odziedziczyłam to po nim.Obejrzałam dokładnie zegarek ,cena była adekwatna więc z przychylnością Nathana zakupiłam gadżet. Zostały jeszcze mama i Kat. Długo zastanawiałam się nad prezentem dla Lauren w końcu moja mama ma praktycznie wszystko ,począwszy od biżuteria po przeróżne perfumy. Zatrzymałam się kiedy minęłam sklep z galanterią z nadzieją że piękne torebki na wystawie jednak nie są tak drogie na jakie wyglądają. Pociągając za mną chłopaka weszliśmy do środka.Od razu w oczy rzuciła mi się dosyć prosta torebka na krótkim uchu tak ,że można było ją nosić na przed ramieniu.Byłą w kolorze karmelu o kanciastych kształtach trapezu z ozdobnym paskiem  ,pomyślałam że idealnie paskowała by do jednych z ulubiony wyjściowych szpilek mojej mamy z brązowymi paskami. Mimo ,że wydałam już trochę moich funduszy ,a torebka do tanich nie należała postanowiłam ją kupić. Jeszcze tylko jakiś drobiazg dla mojej kuzynki i będę mogła z czystym sumieniem wrócić do Gloucester cała obładowana reklamówkami. Pamiętam ,że kiedyś Kat miała taką fazę w życiu ,że dniem i nocą jeździła na deskorolce.Do dziś został jej taki skateowy styl i upodobanie do za dużych ubrań ,więc kiedy zobaczyłam piękną szarą bluzę z napisem "Boy" od razu pomyślałam o niej. Jako że gonił nas czas ,a właściwie to zamknięcie galerii szybko przymierzyłam bluzę po czym stwierdziłam że jest na mnie tylko o rozmiar za duża po czym  kupiłam ją.Kat była ode mnie o jakieś 10 centymetrów wyższa tak więc kiedy kupowałam jej jakiś ubrania zawsze przedtem je na sobie przymierzałam by sprawdzić czy będą jej pasować. Piekielnie zmęczona i z 4 reklamówkami w rękaceh oraz z Nathanem dźwigającym ekspres opuściliśmy galerię. Byłam już ogromnie senna i tylko kawa mogła mnie na pół godziny uratować przed zaśnięciem a czekały mnie jeszcze dwie godziny drogi i włamanie się do swojego domu.Tak więc skoczyłam jeszcze do Starbucksa

po dwie kawy na wynos i ruszyliśmy w drogę. Skupiony Nathan zasiadł za kierownicą i włączył głośno radio ,które nie pozwalało mi zasnąć. Na dworze zapadł całkowity mrok tak więc światła mijanych samochodów i lamp raziły mnie w oczy.
-To jaki jest plan?
-Zabawie się w włamywacza.-powiedziałam szeroko ziewając na co Nath się tylko roześmiał.
-No nie wiem czy dasz radę śpiochu.
-Wszytko się uda ,zobaczysz! Będziesz taki kochany i podwieziesz mnie pod same drzwi potem jeśli bramka będzie otwarta w co wątpie to spokojnie wejdę a jak nie podsadzisz mnie i przeskoczę przez płot.Spokojnie ,nie jest wysoki.-uprzedziłam go bo chciał się  odezwać.
-Ooo widzę ,że pełnie kluczową rolę pomocnika w twoim chytrym planie.
-Ależ oczywiście wspólniku! -uśmiechnęłam się szeroko i kontynuowałam monolog.-Następnie wejdę tylnymi drzwiami tarasu.Kluczk powinien być za doniczką obok drzwi.Wejdę bez problemów ,obawiam się tylko żeby pies wszystkich nie obudził.Jeśli bezszelestnie dostane się do mojego pokoju misja będzie zakończona z powodzeniem.
-Ambitnie.-przyznał.-A co jeśli coś pójdzie nie tak?Masz plan B?
-Nie potrzebuje planu B.Zobaczysz wszystko będzie dobrze.
-Dla pewności jednak zostanę pod twoim domem dopóki nie zaświecisz światła w swoim pokoju.
-Wątpisz w moje umiejętności włamywacza?!-oburzyłam się na niby.-Dobrze , skoro chcesz niech będzie.
Na tą chwilę zakończyliśmy rozmowę ,a ja nawet nie zorientowałam się kiedy zasnęłam.Jednak jed lag wzięło górę i żadna kawa nie była w stanie mi pomóc.
-Piękna wstawaj!-usłyszałam ściszony głos bruneta.-A nie mówiłem że zaśniesz?
Powoli wdrapałam się na fotel i przetarłam zasklepione powieki.
-Erm..co? Już jesteśmy?
-Od 10 minut cie budzę.
-Cholera.-wyjrzałam za szybę i rzeczywiście Nathan zaparkował tuż pod moim domem.-To ,która jest godzina?
-Przed 12.-dalej pochylał się , odgarnął włosy spadające na moją pogniecioną od snu twarz.-Chodź agencie trzeba wypełnić misję.
-Już już, tylko wyciągnę zakupy i idziemy.
Wyszłam z samochodu i wyjęłam torby z otwartego bagażnika.Spojrzałam na budynek.Wszystkie światła były pogaszone.Rodzice włącznie z Diego pewnie już dawno smacznie spali.Oprócz cienkiej warstwy śniegu na dachu i werandzie dom nic się nie zmienił.W blasku latarni wyglądał dokładnie tak samo kiedy późnymi wieczorami wracałam do niego z imprez. Pewnie ruszyłam w stronę ogrodzenia. Ciemne drewniane deski w mocowane w niski murek nie stanowiły dla mnie wielkiej przeszkody .Obeszło się nawet bez pomocy Nathana ,który bacznie przyglądał się operacji przechodzenia przez płot.
-Chodź tu głąbie.-cicho krzyknęłam i machnęłam ręką.
-No co?Tylko nie mówi że pękły ci spodnie.-roześmiał się cicho.
-Nie tym razem.-odparła.-To widzimy się...?
-W sobotę.Chyba ,że masz czas jutro?
-Szczere mówiąc to raczej cały dzień rodzina będzie mnie wypytywać i przesłuchiwać więc jeśli na chwilkę się im wyrwę tona pewno zadzwonię.
Podszedł bliżej ,a ja pochyliłam się dalej stojąc z drugiej strony murku aby go przytulić.Objął mnie swoimi ramionami ,które teraz wydawały się być specjalnie dopasowane do moich i musnął czule moje usta.-Będę czekał.A i nie zabij się mi tam!
-Specjalnie dla ciebie będę uważać , kochanie.-uśmiechnęłam się wystawiając mu język i kiedy odwrócił się odchodząc do samochodu błyskawicznie skoczyłam z murku.Znajdowałam się w ogrodzie i to zimą a co za tym idzie wpadłam w niezłą zaspę.Nie miałam pojęcia ,że w moim ogrodzie będzie teraz tyle śniegu.Moje wysokie białe adidasy kompletnie zatopiły się w białej zmożonej skorupie.Wydostałam obie nogi i ruszyłam w tył domu zostawiając za sobą ślady na śniegu i skrzypiąc przy tym bezgłośnie.Potem weszłam po trzech schodkach na taras.Światło lamp odbijające się o ogromną szybę w drzwiach pozwalało mi zajrzeć do środka salonu. Jak zawsze był w miarę uporządkowany jednak teraz na ławie obok świec spoczywał dekoracyjny wieniec z czerwonymi wstążeczkami ,na komodzie pod ścianą znajdowała się natomiast miniaturowa choinka.Oderwałam wzrok od wnętrza i schyliłam się aby sięgnąć do doniczki z cyprysem. Stanęłam jak wryta kiedy moja ręka na nic nie natrafiła.Okazało się ,że doniczka z cyprysem ,który zawsze dumnie stał przy drzwiach zniknęła. Ogarnęło mnie kompletne dzwonienie i zeskocznie.Jak teraz miałam dostać się do środka bez klucza? Nie chciałam  przecież psuć mojego planu i w środku nocy budzić rodziców. Zrezygnowana westchnęłam i spuściłam głowę.Jeszcze raz rozejrzałam się dokoła czy może aby cyprys nie powędrował gdzieś indziej ale nie było po nim ani śladu. Moją ostatnią nadzieją była stara zmarznięta wycieraczka.Wsadziłam pod nią ręce i nic.Klucza ani śladu jak by ktoś specjalnie aby pokrzyżować mój plan go stamtąd zabrał. Nagle przypomniał mi się Nathan.Zrobiłam odwrót i miałam nadzieję że jeszcze nie odjechał.Grodząc w śniegu do połowy łydek jak tylko najszybciej mogłam wróciłam do bramki i ponownie przeżucia łam zakupy na drugą stronę.

-Nathan! Jakiś geniusz zwinął mi kluczyk!-byłam zdenerwowana i zawiedziona.Chłopak widząc mnie natychmiast wyszedł ze swojego audi.
-Co się stało?
-Nie mam kluczyka więc nie wejdę.Jak na złość ktoś zabrał go z miejsca gdzie zawsze był.-mówiłam poirytowana.-Tylko nie dziś!
-To źle i to bardzo.Co teraz?
-Nie wiem.-westchnęłam.-Nie wjedę do domu.
-Jasne.-odparł.-W takim razie wsiadaj do samochodu i jedziemy do mnie.-oznajmił stanowczo.
-Co?Do ciebie? Nathan jest środek nocy a poza tym ...
-A poza tym to ty nie masz gdzie spać i nie wcale nie będziesz przeszkadzać mojej mamie ani Jess. I tak wszyscy już śpią więc wejdziemy bezszelestnie a poza tym mój pokój jest dosyć  duży aby pomieścić nas obojga.-Otworzyłam usta aby coś powiedzieć ,ale wtrącił.-Nie masz wyjścia moja droga.
-Skoro twoje argumenty są takie przekonujące to jako tymczasowa bezdomna muszę się zgodzić.

----------------------------------------------------------------------------------------------
Alocha! ;)

Piszę do Was późnym wieczorkiem tuż po akcji na tt więc trochę faza jest. ;)
Rozdział też pisany na poczekanie.W sumie to nawet nawet ale dialogi kompletnie bez pomysłu.
Muszę koniecznie dodać ,że bardzo Was kocham! ;) tak ,te ostatnie komentarze był naprawdę dla mnie ważne i dowartościowujące.Kolejny raz powtórzę ,że jesteście niezastąpione mój trójkącie i ciesze się ,że podoba Wam się moja twórczość <3 p="">To ważne.

Chciałam napisać tylko tyle.A teraz spadam szykować się do snu ;) A i jeszcze bardzo zapraszam na drugi rozdział na nowy blog! my-wanted-story-3.blogspot.com
Do następnego Misiaki! ;*